Morgunn - 01.12.1934, Qupperneq 113

MORGUNN
239
Konan með
liðagigtina.
mér neinum láandi, þó að þeir geri sér í hugarlund, að
batinn standi í ,einhverju sambandi við tilraunirnar, þeg-
ar svona bregður við.
Meðan Jóhann var að gera tilraunirnar
með barnið, sætti gömul kona þar í ná-
grenninu færi og leitaði til hans. Hún
þjáðist af liðagigt í höndum og handleggjum, einkum
annari hendinni og öðrum handleggnum. Bólga var þar
í úlnliðnum og fram á höndina. Hún hafði leitað sér lækn-
inga, en árangur enginn orðið. Við handtök Jóhanns
fann hún straum fara um veikari höndina og leggja upp
í öxlina, og verkurinn tók að réna til muna. Líka virt-
ist bólgan minni. Við síðari tilraun fann hún strauminn
færast um brjóstið og yfir í hinn handlegginn, og að lok-
um um allan líkamann. Jóhann varaði hana við því að
reyna nokkuð á hendurnar að sinni. En hún fór ekki eftir
því að fullu og verkurinn kom aftur. Samt varð hann aldrei
eins mikill og hann hafði verið á undan tilraununum, og
frézt hefir, að sú linun haldi áfram. Svo fór Jóhann burt
úr sveitinni og tilraununum við konuna var lokið. Vitan-
lega er ekki unt að segja, hvort stöðugur árangur hefði
fengist, ef ítrasta varkárni hefði verið í frammi höfð og
tilraununum hefði verið haldið áfram. En óneitanlega
voru þau áhrif merkileg, sem konan fann.
Jóhann S. Lárusson telur sig lítt fróðan
um sálræn efni, naumasthafa fengið aðra
þekking á þeim en hann hefir öðlast með
sinni ,eigin reynslu. Hann hefir nokkurn beyg af því, að
hinn sálræni kraftur sinn muni ganga til þurðar, og sá
beygur hans virðist ekki með öllu ástæðulaus. Allmikið
er til hans leitað, og hann sækir tilraunir sínar af miklu
kappi. Hann er einn síns liðs við tilraunirnar, og hann
þráir það, að geta fengið dálítinn hóp manna með sér,
sem séu stöðugt á fundum hans, geti lagt til einhvern
kraftauka og beri skyn á málið. Sennilega væri slíkra
liðsmanna helzt að leita hér í Reykjavík. En Jóhann er
Liðsmenn
vantar.