Morgunn - 01.06.1936, Síða 32

26
MORGUNN
höfðu við miðilsfundi, mynduðu hring honum til styrktar.
Eftir mánaðardvöl í Reykjavík fórum við hjónin heim
aftur, en Benjamín varð eftir fyrir sunnan.
Ýmsar raddir töluðu fyrir munn miðilsins. Ein þeirra
talaði þýzku, og taldi sig vera lækni, sem heitið hefði
Heizig í lifanda lífi. Önnur röddin nefndi sig Betu eða
Betty; hún talaði oftast nær ensku, en þó stundum ís-
lenzku, og virtist þó eiga auðveldara með enskuna. Lækn-
irinn gerði stundum tilraunir í þá átt, að hafa bætandi
áhrif á veika menn.
Nú hverf eg að frásögn konunnar minnar, sem er
á þessa leið:
„Þriðjudaginn 14. marz var eg töluvert lasin, eink-
um í höfðinu, og leið illa. Klukkan langt gengin tvö nefnd-
an dag lagðist eg fyrir í rúmi mínu. Litlu stúlkurnar mín-
ar, á þriðja og fjórða ári, voru þá annaðhvort inni í svefn-
herbergi hjá mér eða frammi í borðstofunni, og voru opn-
ar dyr á milli. Þegar eg hafði legið góða stund í rúminu,
heyrðist mér alt í einu eins og komið væri inn í forstof-
una í austurenda hússins og inn í ganginn, sem þar er
inn af. Heyrði eg greinilega, að dyr voru opnaðar og þeim
lokað. Maðurinn minn hafði farið í húsvitjunarferð um
morguninn, og kom mér fyrst til hugar, að þetta væri
hann að koma heim. En brátt finn eg og sé, að það er
ekki hann, heldur Benjamín bróðir minn. Sá eg mjög vel,
þegar hann kom inn í borðstofuna. Heyrðist mér þá eldri
telpan mín kalla: „Benni er kominn“. Gizkaði eg þá þeg-
ar á, að hann væri kominn í lækniserindum. Benjamín
var miklu ljósari yfirlitum en venjulega og engu líkara en
einhvers konar geislahjúpur væri utan um hann. Greini-
legast sást vinstri vanginn og öxlin. Þegar inn í borðstof-
una var komið, sezt hann við orgelið, eins og til þess að
spila á það. Ekki heyrði eg þó neina tóna, heldur geysilega
sterkan hvin, sem líktist hvin af rafmagnsþurkum, þeim,
sem notaðar eru á hárgreiðslustofum, en þó margfalt
sterkari. Alt í einu hætta straumarnir utan frá orgel-