Morgunn - 01.12.1978, Qupperneq 14

108
MORGUNN
á heimi andans, þótt þeir séu í yiðjum skilningarvita sinna.
I>ví ekkert er til í náttúrunni, að sögn Swedenborgs, sem ekki
endurspeglar uppruna sinn eða sál. Sérhver hlutur í heimi
náttúrunnar er endurspeglun sama hlutar í heimi andans.
Allar hugmyndir eru táknaðar með líkamlegum staðreyndum.
Allt á sér andlegar rætur — andlegt upphaf. 1 sæði trésins
leynist lögun skógarins; í blóðrásinni alheimslögmál lífsins.
Hin sífellda hverfing fæðingar og dauða, upplausnar og endur-
nýjunar. Auk þess felst í hverjum hlut fullkomið form þess
sem hann er hluti af. Þannig leynist í sjódropanum lögun og
efni alls hafsins. Eða i stuttu máli:
Náttúran er öil i hinum minnsta hluta sinum . . . Við lifum
því hér og hrærumst sem litlir alheimar og herum með okkur
og i okkur bæði himininn og heiminn, og þar af leiðandi einnig
Guðsríki.
En jafnvel þessi efnisheimur okkar var ekki skapaður af
Guði i eitt skipti fyrir öll. Sköpun heimsins heldur stöðugt
áfram undir sifelldum áhrifum frá hinum andlega heimi. Sál
einstaklingsins og alheimsins sameinast í sífellu í líkamanum
í vizku og kærleika. Gætum við beitt andlegri sýn okkar yrði
okkur ljóst, að vizkan og kærleikurinn em hinar sönnu traustu
máttarstoðir tilverubyggingarinnar og að efni þessa heims eru
einungis gufustrókar, sem hverfa upp um reykháf. „Þetta er
sannleikurinn um lífið,“ sagði Swedenborg.
Eftir að Swedenborg hafði gert grein fyrir dulfræðilegri
kenningu sinni um alheiminn, sneri hann sér að guðfræði
himnanna. Hann skrifaði margar bækur, sem varpa nýjum
dýrðarljóma yfir mynd Krists í samvizku mannsins. Taldi
hann sig hafa fengið fyrirmæli æðri máttarvalda til þess að
endurtúlka Guðs orð, eins og það birtist í Biblíunni. Og þegar
„hið andlega ljós“ hafði opnað augu hans nægilega sneri hann
sér að þessu verkefni.
Hélt hann því fram, að Ritningin hefði engu síður andlega
merkingu en bókstaflega, því hún fjallaði jöfnum höndum um
hinn andlega heim og hinn efnislega. Kirkjan hefði tekið