Morgunn - 01.12.1978, Síða 36

ÁRNI ÓLA rithöfundur:
DULSKYGGNI BARNA
Sigurður J. Árness ættfræðingur var fæddur í Eystrahreppi
1878. Honum voru þau forlög húin að alast upp hjá vanda-
lausum og varð þá að hrekjast bæ frá bæ. Voru vistimar mis-
jafnar, eins og þá var títt, en yfirleitt bar hann gott orð því
fólki, sem hann dvaldist hjá, þvi að flestir hefðu reynst sér
hugulsamir. En hann var ekki eins og önnur börn, og þess
fékk hann þráfaldlega að gjalda. Hann var rammskyggn frá
barnæsku, sá daglega sýnir, er enginn annar fékk greint, og
þessi ónáttúra skyldi barin úr honum. Eflaust hefur fólkið
viljað honum vel með þessu og talið að nauðsyn bæri til að
hann væri vaninn af þessu, svo að hann yrði ekki hérvillingur
með aldrinum. Af tómum skilningsskorti beitti það hann harð-
ýðgi, og það varð til þess, að hann gerðist innhverfur og
reyndi eftir mætti að hylma yfir það, sem fyrir hann bar. En
sýnirnar bar fyrir hann eftir sem áður.
Ég kynntist Sigurði fyrst þegar hann var um áttrætt. Sagði
hann mér margt frá æviferli sínum, og birti ég sumt af því
i bókinni Aldaskil. Þar segir frá því, að skyggni hans helst
alla ævi, hann fékk margs konar vitranir og var draumspakur.
En þar segir ekki frá því, er fyrir hann bar í æsku, en sú
reynsla var merkileg. Og vegna þess, að fátt hefur verið ritað
um skyggni barna, skal nú rifjuð upp ein saga, er hann sagði
mér, og reynt að þræða frásögn hans sjálfs.
Þegar Sigurður var 8 ára að aldri, var honum komið fyrir
i Efra-Langholti hjá hjónunum Helga Björnssyni og Guðrúnu
Halldórsdóttur. En þar var hann ekki nema árið, því næsta
vor skildu hjónin samvistir og var barninu þá komið fyrir í
Laxárdal. Átti Helgi bóndi að flytja hann þangað.