Morgunn - 01.12.1978, Qupperneq 46

140
MORGUNN
Stevenson skrifaði allt niður sem foreldrarnir héldu fram,
og reyndi eftir beztu getu að greina það frá því, sem dreng-
urinn sjálfur hafði raunverulega sagt. Og svo fóru þeir
Stevenson og fimm ára snáðinn saman til Khrilby.
Það var afarlitið samband milli þessara tveggja þorpa, og
þegar Stevenson kom þangað, komst hann að raun um að
Mahmoud Bouhamzy bjó þarna virkilega, en hann var bara
bráðlifandi! Hins vegar komst hann að þvi, að maður með
þessu nafni hefði virkilega dáið á þann hátt, sem drengurinn
lýsti og að bezti vinur þess manns væri frændi hans, Ibrahim
Bouhamzy, sem hefði tekið lát frænda síns mjög nærri sér
og síðar dáið sjálfur úr berklum. Ibrahim hafði aldrei kvænst,
en átt hjákonu, Jamile að nafni og var hann nágranni manns-
ins, sem Imad hafði kannast við í Kornayel. Stevenson rann-
sakaði nú húsið, sem Ibrahim hafði búið í og fann þar sautján
rétt atriði, sem drengurinn hafði minnst á, svo sem lítinn
gulan bíl, tvær skemmur, sem notaðar voru sem bilskúrar
og óvenjulegan oliulampa.
Minnisblöð Stevensons sýna, að Imad hafði ekki beinlínis
sagt að hann hefði farist í bílslysi, heldur einungis að hann
myndi glögglega eftir því. Hann hafði talað með hrifningu
um Jamile, og jafnvel líkt henni næstum við móður sína,
en hann hafði aldrei haldið því fram að hann hefði kvænst
henni. Þær ályktunarvillur sem fram komu hjá foreldrum
Imads benda raunar einmitt til heiðarleika þeirra og gera það
ákaflega ósennilegt, að þau hafi byggt upp alla söguna í
blekkingaskyni, eða að þau hafi óafvitandi verið sú upplýs-
ingalind, sem Imad hafi fengið þessar upplýsingar úr um
Khrilhy-þorpið.
Þegar allra staðreynda í þessu máli er gætt, þá er niður-
staðan þessi: Það er ljóst að það er samræmi milli minninga
Imads og lífsreynzlu Ibrahims, sem ekki er hægt að útskýra
sem tilviljun, svik eða venjulegt minni.
I einkaviðtali minu við Stevenson lét hann í ljós mikinn
áhuga á hvers konar sálrænum fyrirbærum hér á landi og