Morgunn - 01.12.1978, Page 65

BÆKUR
159
losna úr jarðlíkamanum (það telja sig allir gera) sé unaðs-
legur léttleiki. Allar þær þjáningar, sem kunnu að fylgja hin-
um sjúka likama eru gjörsamlega horfnar. Og hjá flestum
virðist einnig gæta algjörlega nýrrar afstöðu til hins gamla
líkama. Hann skiptir engu máli lengur. Ekki fremur en hann
væri gamall, slitinn frakki, sem fleygt hefur verið, sökum
þess að hann er orðinn gjörónýtur. Flestir virðast fyrst i stað
hafa horft á líkama sinn og lækna og hjúkrunarlið, eins og
að ofan, og getað virt fólkið fyrir sér. Öllum ber saman um
að hin nýja liðan sé ólýsanlega dásamleg, ekki sizt sökum
þess léttleika og þeirrar frelsistilfinningar, sem fylgir henni.
Þá lýsa flestir eins konar ferðalagi, sem virðist vera með
nokkuð misjöfnum hætti í einstökum atriðum, en enda með
þægilegri birtu og mikilli vellíðan. Þá er sumum jafnvel leyft
að heilsa upp á látna ástvini um stund við mikinn fögnuð.
En öllum er þó bent á það, að lifi þeirra sé þrátt fyrir allt
ekki enn lokið og þeir verði því að hverfa aftur um tíma í
hinn gamla jarðlikama sinn. Og þá koma vonbrigðin, því
flestir vilja alls ekki hverfa í hann aftur eftir að hafa rétt að-
eins kynnst þessari dásamlegu nýju tilveru. En hjá því verður
ekki komist, þvi tími þessa fólks til þess að skipta um tilveru-
svið virðist ekki kominn, þó enginn fái að vita hvers vegna.
Það má segja um allt þetta fólk með mjög fáum undantekn-
>ngum, að því komi saman um það, að einmitt þetta sé það
sem hendi það á þessu undarlega ferðalagi milli óskyldra
heima.
Þetta fólk, sem segja má að lifni þannig frá dauða, er vitan-
'ega úr ýmsum stéttum og stigum í þjóðfélaginu og mis-
jafnlega upplýst. Sumt hafði gert sér einhverjar hug-
tnyndir um dauðann, annað alls ekki neinar. Sumt var trúað
fólk, annað ekki. Sumt trúði á lif að þessu loknu, annað alls
ekki. En engu að síður var þetta sameiginlegt þeim, sem urðu
fyrir þessari reynzlu, og töldu hana gjörbreyta lífsviðhorfum
sínum.
Þetta hefur orðið þ eim vísindamönnum, sem ekki geta hugs-
að sér andlegan heim eða líf að þessu loknu hin mesta ráð-