Morgunn - 01.12.1978, Síða 72

166
MORGUNN
af sömu gerð íyrir svipaðri reynzlu og Ginny hafði orðið
fyrir. Flugfreyjan, Sis Patterson, var á gangi um farþega-
rýmið og taldi farþegana. Allt í einu sá hún flugmann i ein-
kennisbúningi sitja í einu sætanna, en hún hafði ekki tekið
eftir honum fyrr og bað hann nú að flytja sig, þar eð sæti
hans væri ætlað öðrum. Flugmaðurinn svaraði ekki, heldur
starði beint fram fyrir sig. Hún bað hann þá um skýringu
á veru hans þarna. Hún spurði hann, hvort hann væri far-
þegi eða tilheyrði áhöfninni, en hann svaraði ekki, heldur
hélt áfram að stara fram fyrir sig eins og áður. Skömmu síðar
kom á vettvang önnur flugfreyja, en hún gat ekki heldur
fengið neinar upplýsingar hjá þessum manni. Flugfreyjurnar
kölluðu nú á einn flugmanninn til þess að hiðja hann að
bera kennsl á starfsbróður sinn, þar eð þessi dularfulli maður
bar einkennisbúning Eastern Airlines. Flugmaðurinn leit á
manninn og varð skelfingu lostinn og hrópaði upp yfir sig:
„Guð minn góður! Þetta er Bob Loft!“ — Það varð grafar-
þögn, en síðan gerðist nokkuð, sem enginn hefur getað gefið
nokkra skýringu á. Þessi óboðni gestur í flugmannsbúningn-
um hvarf bókstaflega fyrir framan augun á fólkinu.
1 febrúar 1974 varð flugfreyja í flugvél af sömu gerð og
sú sem fórst, fyrir svipaðri reynzlu og starfssystir hennar
Ginny. Á rúðunni á ofnhurðinni þar sem matur farþega er
hitaður birtist andlit Don Repos. Flugfreyjan sótti strax ann-
an flugliða til þess að sýna honum þessa furðulegu sýn og
hann bar strax kennsl á andlitið. Þetta var andlit Don Repos,
en þessi flugliði hafði þekkt hann mjög vel i lifanda lífi. En
nú bættist ný reynzla við. Andlitið byrjaði að tala og sagði
með veikri röddu: „Gætið vel að eldi um borð.“
Á næstu mánuðum bárust stöðugt frásagnir af því, að fóllc
hefði séð hina látnu flugmenn. Stjóm flugfélagsins reyndi að
þagga þessar raddir niður, þvi ekki var talið æskilegt að það
spyrðist út að draugagangur væri um borð i flugvélum þeirra.
En það var ekki hægt að koma í veg fyrir að starfsfólkið héldi
áfram að tala sín á milli um sýnir sínar. En guð hjálpi þeim,