Hugur - 01.06.2009, Page 88

Hugur - 01.06.2009, Page 88
86 Peter Singer þjónustu sem nauðsynleg er. Þess vegna mun ég koma í veg fyrir meiri þjáningar með því að gefa meira en fimm pund en ef ég gef aðeins fimm pund. Halda mætti að þessi röksemdafærsla hefði fjarstæðukenndar afleiðingar. Þar sem svo virðist sem afar fáir séu líklegir til að gefa verulegar fjárhæðir, þá leiðir af því að við, ég og allir aðrir sem eru í svipaðri stöðu, ættum að gefa eins mikið og við getum, að minnsta kosti það mikið að ef maður gæfi meira myndi maður valda sjálfum sér og sínum alvarlegum þjáningum. Jafnvel ætti að ganga lengra en þetta og fara að mörkum jaðarnytja [marginalutility\, þar sem maður myndi valda sjálf- um sér og aðstandendum sínum eins miklum þjáningum og koma mætti í veg fyrir í Bengal með því að gefa meira fé. Ef allir gera þetta þá verður að vísu meira fé fyrir hendi en þarf til að fullnægja grunnþörfum flóttamannanna og hluti fórn- anna mun því reynast óþarfur. Því er það svo að ef allir gera það sem þeir eiga að gera verður niðurstaðan ekki eins góð og hún yrði ef allir gerðu aðeins minna en þeir ættu að gera, eða ef aðeins sumir gerðu allt það sem þeir ættu að gera. Hér kemur aðeins upp þversögn ef við gerum ráð fyrir því að þær athafnir sem um ræðir, þ.e. að gefa fé til hjálparstofnana, eigi sér stað nokkurn veginn á sama tíma og séu einnig óvæntar. Því ef gera má ráð fyrir því að allir gefi eitthvað þá er ljóst að hverjum og einum er ekki skylt að gefa eins og mikið og hann hefði verið skyldugur til ef aðrir hefðu ekki líka látið eitthvað af hendi rakna. Og ef allir bregðast ekki við nokkurn veginn samtaka þá munu þeir sem gefa fé síðar meir vita hversu mikið vantar upp á og munu ekki vera skuldbundnir til að gefa meira en til þarf svo þessari upphæð sé náð. Með þessu er því ekki neitað að fólk sem er í sömu stöðu hafi sömu skyldum að gegna, heldur bent á þá staðreynd að það að aðrir hafi gefið eða að gera megi ráð fyrir að aðrir gefi skapi aðstæður sem taka þurfi mið af: þeir sem gefa fé eftir að það er orðið ljóst að margir aðrir hafa einnig gefið eru ekki í sömu stöðu og þeir sem urðu fyrri til að gefa. Þannig að afleiðingar af þeirrar meginreglu sem ég hef lagt fram eru aðeins fjarstæðukenndar ef fólki skjátlast um aðstæður fjárveitinganna, þ.e.a.s. ef það heldur að það sé að gefa fé á meðan aðrir geri það ekki en raunin er hins vegar sú að aðrir láta einnig fé af hendi rakna. Afleiðingin af því að allir geri í raun og veru það sem þeir ættu að gera getur ekki verið verri en afleiðingin af því að allir gerðu minna en þeir ættu að gera; hins vegar gæti afleiðingin af því orðið verri ef allir gerðu aðeins það sem þeir teldu að þeim bæri að gera. Ef röksemdafærsla mín hefúr verið sönn fram að þessu þá er skylda okkar til að draga úr eða koma í veg fyrir harmleik, sem hægt er að koma í veg fyrir, hvorki takmörkuð af fjarlægð okkar frá honum, né af fjölda þeirra manna sem er í sömu stöðu og við til að gera sh'kt hið sama. Ég mun þess vegna líta svo á að ég hafi fært rök fyrir þeirri meginreglu sem ég hélt fram áðan. Eins og ég hef nú þegar sagt þarf ég aðeins að halda henni fram í sinni breyttu mynd sem er svohljóðandi: ef það er í valdi okkar að koma í veg fyrir að eitthvað verulega slæmt eigi sér stað, án þess að fórna þar með einhverju öðru sem er siðferðilega mikilvægt, þá eru sið- ferðilegar ástæður fyrir því að við ættum að gera það. Niðurstaða þessarar röksemdafærslu er sú að við þurfúm að endurskoða við- teknar siðferðishugmyndir okkar. Ekki er hægt að gera hefðbundinn greinarmun J
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168
Page 169
Page 170
Page 171
Page 172
Page 173
Page 174
Page 175
Page 176
Page 177
Page 178
Page 179
Page 180
Page 181
Page 182
Page 183
Page 184
Page 185
Page 186
Page 187
Page 188
Page 189
Page 190
Page 191
Page 192
Page 193
Page 194
Page 195
Page 196
Page 197
Page 198

x

Hugur

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.