Ársrit Nemendasambands Laugarvatnsskóla - 01.05.1933, Blaðsíða 107
105
læt ég fáein orð um þetta fylgja skýrslunni um leið og-
ég lít yfir hópinn.
Veit ég þó, að sumum er þetta viðkvæmt mál og
fellur ver hnjóð og harðir dómar um alla sveit sína en
sig sjálfan.
Ég veit að sumt af því eru dómar, sem ekki er hægt
að sanna — sleggjadómar m. a. af því, að mörg ein-
kennin verða ekki mæld í stigum, grömmum eða senti-
metrum.
Þar er ekki um lengd, breidd eða dýpt að ræða.
öll einkenni manna, og því síður gildi, verða ekki
mæld og reíknuð út uppá tugabrot, þrátt fyrir öll vís-
indi nútímans.
Þær skoðanir mínar, er ég læt hér uppi, eru ekki ein-
ungis b.vggðar á þessum nemendahópi, sem skýrslan er
um,heldur á eldri reynslu við kennslu á Norður-, Austur-
og Suðurlandi. Ég var eitt sinn kennari á Hvítárbakka.
Þangað sóttu menn úr ýmsum landsfjórðungum. Þá
hefi ég- ferðast dálítið um Suður- og Norðurland.
Ekki hirði ég um að hafa þessi orð sem líkræðu 1
því að segja lofið eitt.
Prestar gjöra rétt í því að segja lofið eitt um hinn
dána. Hann hefir ekki tækifæri hérna megin til að bæta
ráð sitt, þó að honum væri sagt til syndanna.
En ég skrifa um lifandi menn — um það band, sem
nú rennur á hinu hverfanda hveli tímans hér á íslandi
og þætti þá, sem það er fléttað úr.
Er ég lít yfir nýkomnu nemendurna á haustin, áður
en ég kann nokkur deili á þeim, legg ég þær spurning-
ar stundum fyrir mig. Úr hvaða héraði er þessi? Er
hann úr sveit eða kaupstað? Er það sjómaður eða
sveitamaður ?
Kemur það fyrir, að ég get séð það — en oft skjátl-
ast mér með þær ágizkanir.
Búningur manna hjálpar minna til við ágizkanimar
en áður; heimasaumuðu fötin úr heimaunnu efni eru