Tímarit Máls og menningar - 01.12.1953, Qupperneq 72

182
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
ana frammi í lúkar annan eða þriðja daginn eftirað viS fórum norSur.
Tveir þeirra kváSust þá hafa séS draug einn ferlegan aftur í kostgeymsl-
unni kvöldiS áSur, en hinir sögðu að þeir mundi hafa séð hvor annan
vera að stela rúsínum. — Eftir þetta heyrðist ekki minnzt á kost-
geymsludrauginn, né aðrar afturgöngur, um borð í Straumey.
ViS lögðum af stað norður kl. 6,30 mánudaginn 13. júlí að kvöldi,
og vorum komnir í flotann úti af SiglufirSi um kl. 11 kvöldið eftir, því
að Straumey er gangmikiS skip, og leikur sér að því að fara 11—12
mílur á klukkustund. ViS fórum í bátana fyrsta sinn á Grímseyjarsundi
um kl. 12, og fengum í því kasti 40—50 tunnur. Þegar menn hlupu úr
bátunum uppí skipið aftur, sýndi ég þá lipurð í hreyfingum að stingast
beint á höfuðið yfir nótina, og var jafnframt nógu gáfaður til að taka
af mér fallið með því að setja hægri hönd þannig á borð stjórnborðs-
bátsins að fremstu fingurkögglarnir voru fyrir utan, einmitt um leið og
bakborðsbáturinn skall á honum með öllum sínum þunga. Þegar ég tók
af mér vettlinginn, reyndust samt allir fingur óskaddaðir, nema löngu-
tangarnöglin dálítið marin uppi í kvikunni, og mátti ég landkrabbinn
teljast heppinn að hafa öðlazt svona, fyrir lítið, og strax í byrjun, þann
mikilvæga lærdóm, að í nótabátum úti á sjó verða menn að hafa betri
gát á hreyfingum sínum helduren uppi á þurru landi.
Fleiri slys urðu ekki svo ég muni á mönnum Straumeyjar í sumar, ef
frá er talinn sá atburður sem gerðist þegar við vorum ræstir í bátana
hinn 1. ágúst, og einn okkar steig með stakkinn á handleggnum, einsog
prófessor á morgungöngu, beint í sjóinn. Veður var þá hið bezta, og
logn svo mikið, að mér hafði, aldrei þessu vant, tekizt að kveikja í píp-
unni minni með einni einustu eldspýtu, enda virtist sennilegust sú
skýring á orsök slyssins, sem strákarnir héldu fastast fram, að við-
komandi hefði ekki verið vaknaður. Hinsvegar mun hann hafa verið
vaknaður þegar hann kom uppúr aftur, því honum varð þá að orði:
„Skárri eru það helvítis lætin.“
*
Nótin, sem við notuðum í sumar, er 180 faðma löng og 35 faðma
djúp. Skipstjórinn okkar, Jón, kunnur aflamaöur, sonur hins kunna