Tímarit Máls og menningar - 01.12.1953, Page 86
196
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Hásetarnir livíla sig í góSa veðrinii meðan skipstjórinn stendur uppi í hábrú
og skyggnist eftir síld.
Liggja í kojunni lon og don. HeimilisritiS er lesiö spjaldanna á milli,
og stundum les maður söguna um hinn óttalega leyndardóm tvisvar í
röð, af því maður tók ekkert eftir því í fyrri umferðinni, hver þessi
óttalegi leyridardómur var. En þetta var þá enginn leyndardómur, og
þaðanafsíður óttalegur, og maður sofnar út frá Heimilisritinu. Sefur
og sefur. Það er meira hvað hægt er að sofa í brælu á síld.
Og þannig líða dagarnir. Aðgerðarleysið ætlar mann alveg að drepa.
Brandarar eru löngu hættir að heyrast. Þeir, sem hafa látið sér vaxa
skegg, fara jafnvel að tala í alvöru um að raka það af sér, og félagarnir
styðja hugmyndina eindregið, -— því að þarna er þó von um ofurlitla
tilbreytingu um borð.
Og svo kemur draugurinn í talstöðina. Skipstjórarnir eru orönir
þreyttir á að spyrja hver annan frétta í þessu fréttaleysi, og þá fer
draugurinn að spila á harmonikku. Fyrst spilar hann seiðandi tangóa
og önnur vangadanslög, en svo tekur að lifna yfir honum, og nú koma
gömlu dansarnir liver öðruni fjörugri, ásamt Réttarsamba og Hvað
varstu að gera í nótt Jói-Jó? Um tíma er jafnvel ekki útlit fyrir annaö