Tímarit Máls og menningar - 01.12.1953, Side 110

220
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
annað en taka eftir þessu, þegar maður hringsólar kringum alla þessa
vagna og stelzt til að kíkja í þá meðan mæðurnar eru fjarverandi. Þess-
vegna passar maður að koma ekki við Ijótu vagnana, — þeir gætu ætt
á stað og runnið eitthvað í vitleysu------Það er ekki alltaf, að maður
finni steina til að setja við hjólin---
Stundum grenja krakkarnir bæði í Silver-Cross-vögnunum og öðrum
vögnum, og þá hefur maður góða og gilda ástæðu til að gægjast undir
skyggnið og segja fallegt við krakkann, — jafnvel þó að pabbarnir séu
viðstaddir, — því karlmenn eru svo dæmalaust klaufskir að hugga
krakka, þó að þeir séu allir af vilja gerðir. Og enginn getur tekið það
illa upp fyrir manni að vilja hugga krakka, sem grenjar, hvort sem
maður er stelpugopi eða virðuleg frú.
Ef það er krakki í Silver-Cross-vagni eða einhverjum alvöruvagni, þá
hristir maður hringluna í bandinu og gerir sig sætan framan í krakk-
ann. En ef það er krakki í hinsegin vagni, þá smellir maður í góm og
gerir sprell með fingrunum, því þar er engin hringla.
Ef enginn er nálægt, seilist maður í pelann og lætur túttuna upp í
litla munninn, en það þorir maður ekki, ef foreldrarnir eru nálægt, því
það er frekt að láta túttu upp í krakka annars fólks.
Þegar mömmurnar standa mann að verki, er ekki um annað að gera
en víkja sem skjótast og horfa lotningarfullum aðdáunaraugum á krakk-
ann. —
Konurnar með ljótu vagnana verða ennþá blárri í framan og sumar
verða á svipinn eins og eitthvert misendi hafi komizt upp um þær. Svo
rykkja þær í vagngarmana, svo glamrar við og hriktir í öllu hrófatildr-
inu. Vagnólánið dregur þær með sér og þær reyna að spyrna hælunum
í kantsteinana, eins umkomulausar og doríur aftan í dráttarbát.
Fínu frúrnar gjóa til manns hornauga með góðlegri fyrirlitningu og
skoða krakkann vandlega, eins og til að ganga úr skugga um, að mað-
ur hafi ekki eyðilagt hann. Svo svífa þær af stað, eins og lystisnekkjur
í óskabyr, og senda manni blendið Maríubros. Og maður reynir að
berja því inn í hausinn á sér, að maður eigi engan krakka lengur, —
enda var þetta ekki svarthærður strákur, heldur ljóshærð telpuhnyðra,
með alltöðruvísi hár og alltöðruvísi augu og munn-----------og manni
kemur það víst ekkert við. Þetta var krakki annarrar konu. Þó verður
manni illt við, — maður spennir greipar fyrir aftan bak til að stilla