Tímarit Máls og menningar - 01.12.1953, Blaðsíða 112
MAGNÚS Á. ÁRNASON:
Ferðapistlar
LASCAUX-HELLIRINN
Áður en við yfirgáfum Frakkland að þessu sinni, eftir árs dvöl í
París, ákváðum við að fara og skoða einhverja af máluðu hellunum í
Suðvestur-Frakklandi, einkum Lascaux-hellinn.
Leiðin liggur um miðbik landsins. „Með hæð og dal það öldótt er,“
má segja þar. Þar eru skógivaxnar hæðir með vel hirtum ökrum á
milli, hver teigur virðist umluktur skógarbeltum. Kýr á beit í hvann-
grænum högum í apríl. Lömb orðin stálpuð, enda borin í janúar.
Ávaxtatré í blóma við hvern sveitabæ. Vorblóm eru þau sömu og
heima: fíflar, sóleyjar, smárablóm, smjörgrös, ljónslappir, geldinga-
hnappar og steinbrjótar, og svo auðvitað mörg fleiri, sem mér eru
ókunn. í skógunum blóðrauðar valmúur.
Þegar sunnar dregur og nær áfangastað, hækka hæðirnar og dýpka
dalirnir, en fjöllin eru engin; aftur á móti flest annað sem prýða má
náttúruna: fagrir skógar, hæðir með klettabeltum, fornir kastalar á
öðrum hverjum hól, ár sem liðast um djúpa farvegi. Járnbrautarlestin
þýtur ýmist eftir dimmum jarðgöngum beint í gegnum hæðirnar eða
eftir löngum bogabrúm þvert yfir dalverpin. Lílak og akkasíur prýða
hvern garð, ennfremur tamarís með bleikum limum er líkjast lituðum
strútsfjöðrum.
Förum úr lestinni í Souillac (svíak). I fólksbíl til Sarlat (sarla). Á
flestum vegamótum eru minningarspjöld um hetjur, sem fallið hafa í
síðustu frelsisbaráttu Frakka undan Þjóðverjum, konur og karla. Þessi
litli friðsæli bær hefur goldið þungt afhroð, því elsku vinirnir frá
Þýzkalandi hafa slátrað þar 23 hörnum, 29 konum og yfir hundrað
karlmönnum Hitler sínum til dýrðar. Hér virðist hjarta Frakklands slá