Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1967, Síða 69

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1967, Síða 69
Ólajur Halldórsson Ritlist - varðveizla fróðleiks ‘Móyses hét guðs dýrlingur í Gyðingafólki sá er fyrst hóf þá þrifnaðarsýslu að rita helgar bækur .. .* Veraldarsaga1 Þegar ég var í barnaskóla las ég lítið kver sem hét Líkams og heilsufræði og var eftir Ásgeir Lárusson Blöndal lækni. Þar stóð meðal annars, að skilningarvit mannsins væru fimm: sjón, heyrn, ilman, smekkur og til- finning, og að boð frá þessum skiln- ingarvitum hærust eftir taugakerfinu til heilans. Nú er ég ekki að rifja þetta upp í þeirri von að ég geti hætt eitthvað um þekkingu þeirra sem þetta lesa með því að fræða þá á því litla sem ég man úr Líkams og heilsu- fræði Ásgeirs Blöndals, heldur til að leggja áherzlu á þá staðreynd sem allir þekkja nú á tímum, að vit hvers kykvendis er í heilanum. í öðru lagi til þess að lesendur hafi það í huga, vegna þess sem ég mun síðar drepa á, að heilinn er ekki einungis upp- spretta, þar sem öll hugsun fæðist, heldur er hann einnig einskonar vél, sem tekur við og vinnur úr því efni sem skilningarvit manns eða dýrs senda honum, og a. m. k. sumt af þessu efni varðveitir heilinn, þannig að maðurinn eða dýrið getur fært sér það í nyt, stundum skamman tíma, stundum eins lengi og lífveran er íend, og til þessa geymda efnis getur hver einstaklingur gripið þegar hann vill og þarf á því að halda, ef ekki hefur orðið sú bilun í vélinni, að hún neiti að skila því sem henni var falið til geymslu. Hið aðkomna efni sem heilinn geymir er í raun og veru allt lærdómur, þótt venjulega sé ekki nema lítill hluti þessa forða nefndur því nafni. Venjulega teljum við manninn ekki í flokki dýra, heldur skiljum í milli manns og dýrs. Sem lífvera telst maðurinn þó til þeirrar dýrategundar sem nefnd er spendýr. En maðurinn hefur margbrotnari og fullkomnari heila en nokkurt annað dýr jarðar- innar. Þar í er fólgin orsök þess að maðurinn hefur orðið þess megnug- ur að breyta lífsháttum sínum frá kynslóð til kynslóðar og að hann hefur náð æ meira valdi yfir um- hverfi því sem hann lifir í. En gott er að hafa þá staðreynd í huga, að heili eins manns getur ekki komið 371
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.