Tímarit Máls og menningar - 01.12.1970, Blaðsíða 5

Þórbergur Þórðarson
Optð bréf til Kristins Andréssonar
í „Borginni minni“, 21. maí 1970.
Þótt mér finnist ég eiga óhugnanlega lítið í því fyrirtæki, þegar skatt-
skýrslurnar ryðjast hér inn á heimili mitt og fara ránshrammi um það, sem
lítið er, en margmiljónararnir hérna í kringum mig sleppa með lítt skarðan
hlut fyrir leikni í ræningjamennsku. Eða þegar flughálkan á götunum ógnar
lífi manns og limum án þess að ráðamenn fyrirtækisins láti sig það minnsta
máli skipta.
Annars ætlaði ég að ávarpa þig: Elskulegi hálfbróðir í lífshugsj ónum.
Ég er vonsvikin sál, þó ekki sprekað flak. Engu að síður get ég ekki losnað
við þá sannfæringu, að heimkynni vort, vor umkomulausa jörð, eigi eftir að
lenda í stórslysum. Hið fyrsta hendir þó varla fyrr en seint á þessari öld eða
undir lok hennar. Þá verð ég kominn undir sælan væng Maríu minnar. Þessu
slysi má þó afstýra, en verður ekki afstýrt, sakir ófullkomleika mannanna.
Það verður stórstyrj öld, sennilega atómstyrjöld á heimsmælikvarða, eins
og komizt er að orði um snjöll skáld, slungna leikara og heyrnardrepandi
söngvara.
Margir virðast þó vera að vona, að þjóðirnar spyrni við fótum, áður en
þær steypi sér fram af þeim ætternisstapa.
En hvers er að vona af mannrusli, sem staðið hefur með hangandi höll
í ösku ár eftir ár, á meðan bandaríska dollaravaldið hefur haft þjóðarmorð
að gróðavegi og rekið þann bissnis af svo útsmoginni grimmd, að fróðir menn
telja til eindæma í veraldarsögunni, og er þar á ofan svo fákunnandi og
heimskt, að það virðist ekki hafa hugboð um myrkrin, sem fagna morðingj-
um og manndrápurum hinumegin grafar eftir þj ónustuverkin til skemmtunar
Myrkrahöfðingjanum hér í heimi, en um þá vistarveru minnir mig Heine
komast þannig að orði í tali sínu við smásyndara: „Og Helvítið er hinu-
megin, hræðilegra en nokkur veit“. Og svo eru hinir, sem standa sundraðir
hver upp í hárinu á öðrum út af einhverjum marxistískum kreddum í stað
þess að sameina krafta sína gegn þvílíkum óþjóðalýð. Þessi „ófullkomleiki
mannanna“ er sárari en nokkurum tárum taki.
195