Tímarit Máls og menningar - 01.06.1981, Qupperneq 85

Það er menning . . .
varð okkur ljóst hversu vandamál velferðarsamfélagsins voru orðin gífurleg og
að þau yrðu ekki leyst samkvæmt marxískri hugmyndafræði. Og heldur ekki
eftir kratískum leiðum né með neinum þeim ráðum sem valdhafar og pólitíkus-
ar iðnveldanna hafa yfir að ráða. Eitthvað alveg nýtt og eðlisólíkt varð að koma til.
Við fórum að kafa dýpra í málin og uppgötvuðum glataða menningu, kvenna-
menninguna. Það varð mér mikil reynsla að skynja skyndilega allan hinn forna
kvennaheim, heila veröld sem hefur verið vandlega falin um aldir. Þar með sagði
ég skilið við jafnréttishugmyndina. Ég vildi ekki verða eins og karlar, þvert á móti
vildi ég fá frelsi til að vera kona. Það frelsi er ekki til og enn fjarlægara en jafnréttið.
— Um leið gerði ég endanlega upp við marxismann. Eg viðurkenndi fyrir
sjálfri mér að marxistar hafa aldrei reiknað með konum í alvöru og að kvenna-
kúgun hverfur ekki með breyttum framleiðsluháttum. Kynferðisleg kúgun er
nefnilega miklu eldri en stéttakúgun. Að mínu áliti hefur marxisminn bæði
tafið fyrir konum í kvennabaráttu, leitt þær á villigötur og sundrað þeim.
Borgara- og millistéttarkonur eru samkv. þeirra hugmyndafræði stéttaand-
stæðingar verkakvenna. Það er heimskulegt að halda slíku fram. Þó að þessir
hópar kvenna séu ólíkir í mörgu og búi i mörgum greinum við ójöfn ytri kjör,
er reynsluheimur þeirra sem kvenna hinn sami. Allar þessar konur eiga sér sömu
kvennamenningu og allar búa við sömu kynferðislegu (hugmyndafræðilegu)
kúgunina. Með auknum fjárráðum almennings hafa lífskjör þessara þriggja
kvennahópa auk þess jafnast talsvert. Við skulum líka athuga hvað marxistar
sjálfirgera þegar þeir komast til valda. Jú, þeir ,,leyfa“ konunum að vinna úti eða
réttara sagt, þær verða að gera það. En þær verða einnig að sjá um alla
endurframleiðsluna, þ. e. barnauppeldi, og heimilisstörf. Þeim er bönnuð kyn-
fræðsla og getnaðarvarnir og loks á 4. áratugnum koma stjórnvöld sér upp
hetjumæðrum, sem fá verðlaun fyrir að eignast sem flest börn. Þannig er
kvenfrelsi marxista i Sovétríkjunum og A-Evrópu.
— Marx sjálfur talaði af heitu hjarta. Hann hafði sterka tilfinningu fyrir
lífinu í kringum sig. Barátta marxista var líka lifandi fyrir 10 árum. Þá börðust
þeir fýrir og með kúguðum hópum víða um heim. Sá marxismi sem nú er
iðkaður er hins vegar orðin hrein miðalda skólaspeki en ekki lifandi baráttu-
hreyfing. Kúguðum og valdalausum hópum gagnar lítið framtíðarhugsjónin
um valdatöku verkalýðsins. Þeirra líf er hér og nú. Sérstaklega á þetta við um
konur. Þær finna meira en karlar fyrir daglegum vandamálum. Allt sem lýtur að
heimili og börnum er í þeirra umsjá og það hvorki sjá karlar né skilja. Það er mín
skoðun að ef menn eru ófærir um að takast á við vandamál hversdagsins, þá búi
þeir ekki yfir þeim krafti sem þarf til að gera byldngu.
203