Tímarit Máls og menningar - 01.06.1981, Qupperneq 90

Tímarit Máls og menningar
hefur tæknisamfélagið farið með hæfileika og vilja manna til að vinna saman,
skapa eitthvað saman? Normið er einstaklingshyggja á hástigi. Hver einstakur á
að upphefja sig, „verða eitthvað" og sýna árangur (vera pródúktívur). Hann á að
skilja sig frá heildinni. Þetta er ónáttúrlegt. Manninum er eðlilegt og raunar
lífsnauðsynlegt að skynja sig sem hluta af stærri heild. Og það er líka náttúrlegt
að finna ánægju í verkinu sem verið er að vinna, ekki aðeins í niðurstöðu eða
pródúkti.
Lesanda er nú sjálfsagt farið að lengja eftir að heyra hvað gera skuli áður en fer
í verra, hvaða leiðir séu færar og hvort konur einargeti bjargað mannkyni. Um
þetta segir Eva:
— Konur sem skilja gildi kvennamenningar verða að gera sér nýja heims-
mynd og vera í fararbroddi ásamt öðrum þeim sem gera sér ljósar afleiðingarnar
af óheftri tækniþróun og rányrkju jarðarinnar. Liðtækastir munu verða þeir
hópar sem hafa afvopnun, frið og umhverfisvernd að markmiði. Einnig hef ég
mikla trú á hverfasamtökum. Nútíma heimili eru alltof þröng, menn eiga að líta
á hverfið sem heimili sitt og ekki sætta sig við annað en að þar geti þrifist gott
mannlíf.
— En fyrst af öllu verða konurnar að byggja að nýju upp sjálfsmynd sína og
endurheimta sitt forna sjálfsöryggi. Annars geta þær ekki skapað nýjan heim.
Hin nýja kvenvitund verður að þróast út frá hinni gömlu menningu. Við
verðum að muna að allt sem konurnar gerðu var menning. Það er t. d. menning
að fæða barn, ekki náttúra. Þessi þróun kvenvitundar er þegar hafin. Otrúlega
víða eru konur að mynda hópa til að finna sjálfar sig. Þetta eru konur á
vinnustöðum, í skólum, alls staðar. Eg er sannfærð um að í þessum hópum er að
skapast gífurlegt menningarlegt og félagslegt afl. Ég vil líka nefna kvenna-
rannsóknir. Þær eru mikilvægur stuðningur við kvennahópana og eflingu
kvenvitundar, þvi að með þeim er hægt að sýna fram á að unnt sé að gera sér aðra
heimsmynd en þá sem við nú þekkjum, þ. e. að skapa nýjan heim.
— Loks verðum við að iðka í eigin lífi það sem við prédikum. Við eigum að
spyrja hvað það hafi að segja að vera kona í þessu samfélagi. Okkur ber skylda til
að vera vandlátar og gagnrýnar, viðurkenna og nota það sem gott er í nútíma
menningu en hika ekki við að forkasta því sem er slæmt og skaðlegt.
208