Tímarit Máls og menningar - 01.11.1983, Qupperneq 44

Tímarit Máls og menningar
hvítum gleraugum. Konan hafði hvolpinn í beisli og handleggir
hennar og fótleggir voru berir. Þegar hún gekk framhjá okkur,
fundum við þægilega ilmvatnslykt. Ghassem tók upp hýði af vatns-
melónu og kastaði því í hálsinn á barninu, sem sneri sér við og horfði
á okkur með vandlætingarsvip og kallaði okkur „óknyttastráka“.
Ahmad-Hossein svaraði honum þá um hæl: „Farðu í rassgat, pabba-
drengur."
Draumatækifærið mitt var loksins komið: „Segðu þetta aftur, ef þú
ert með eistun á réttum stað.“ Þeir fóru allir að hlæja. Faðirinn dró
soninn á eftir sér inn í nálægt gistihús.
Augu allra beindust aftur að nýju skónum hans Mahmoud. Hann
sagði við okkur og var vingjarnlegur: „Mér er nokk sama um þessa
skó. Ef þið viljið, skal ég gefa ykkur þá.“ Hann sneri sér að Ahmad-
Hossein: „Komdu litli minn, taktu skóna og farðu í þá.“ Sá
síðarnefndi horfði hikandi á fætur Mahmoud, en hreyfði sig ekki.
Mahmoud ítrekaði: „Eftir hverju ertu að bíða? Viltu ekki þessa
fallegu nýju skó?“
I þetta sinn reis Ahmad-Hossein á fætur og bjóst til að færa
Mahmoud úr skónum. Við fylgdumst þegjandi með honum. Ahmad-
Hossein kastaði sér á fætur Mahmoud, en hendur hans runnu til og
hann datt aftur fyrir sig á gangstéttina. Félagarnir tveir hlógu svo
dátt, að ég hélt að þeir myndu rifna. Hendur Ahmad voru kolsvartar.
Sá eineygði sagði við hinn: „Sagði ég ekki? Ha, ha, ha.“
A fótum Mahmoud var far eftir fingurna á Ahmad. Þá fyrst rann
upp fyrir okkur, að þetta var bara grín. Við fórum líka að hlæja.
Ahmad-Hossein skreið undan fótum vegfarenda og horfði reiðilega á
okkur, en skellti síðan líka upp úr. Hlátur okkar var óstöðvandi.
Vegfarendur störðu á okkur. Eg hallaði mér að Mahmoud og sagði:
„Hann hafði málað á sér lappirnar og það var alveg eins og hann væri
í nýjum svörtum skóm.“
Mahmoud stakk upp á því, að við færum í teningaspil. Eg átti fjóra
ríala, Ghassem vildi ekki segja hvað hann átti marga, sonur Zivar átti
tíu ríala, en Ahmad-Hossein átti ekki einn einasta. Kunningjarnir
tveir áttu fimm ríala.
Nokkru neðar í götunni var lokuð sölubúð og þangað fórum við.
Við drógum um hver ætti að byrja. Sonur Zivar kastaði fyrstur og
fékk fimm. Ghassem fékk sex og tók einn ríala af þeim fyrsta. Hann
514