Tímarit Máls og menningar - 01.11.1983, Qupperneq 50

Tímarit Máls og menningar
Flestar götur Suðursins eru eitt moldarflag. Ollu skolpi Norðursins
er beint til suðurs.
I fáum orðum sagt, þá er Suðrið hverfi hinna fátæku og hungruðu
og Norðrið hverfi hinna ríku og stríðöldu.
Hefurðu séð marmarahúsin í Nazi Abad, Hassir Abad og á Hadj
Abdol Mahmoud-götu? I slíkum húsum eru glæsilegar verslanir og
þangað koma viðskiptavinirnir á stórum bílum og með rándýra
hunda með sér.“
„Slíkt sést ekki í Suðrinu," sagði ég. „Þar á enginn bíl, en margir
eiga handvagna og sofa í hreysum."
Eg fann hvernig hungrið nagaði mig að innan. Fyrir neðan okkur
var stór garður með marglitum ljósum, blómum og trjám. I honum
miðjum var stórkostleg bygging og litlu fjær syntu rauðir fiskar í
tæru vatni sundlaugarinnar. Allt í kringum laugina voru borð og
stólar og blómabeð.
A borðunum var alls kyns matur og það sveif á okkur af ilminum.
Ulfaldinn sagði:
„Við skulum koma niður, kvöldmaturinn er til.“
„En hvar er eigandi garðsins?“ spurði ég.
„Hugsaðu ekki um hann. Hann sefur eins og reifabarn í kjallar-
anum.“
Ulfaldinn lenti á marglitri stéttinni við sundlaugina. Eg steig af
baki. Kanínan var komin. Hún tók í hönd mér og leiddi mig að einu
borðanna.
Oll leikföngin voru þarna og sögðu hvað þeim þætti vænt um mig.
Mig langaði til að eiga þau öll, en eitt þeirra benti mér á, að
mánaðarkaup pabba nægði ekki einu sinni til að kaupa eitt. Ulfaldinn
skarst í leikinn og sagði:
„Snúum okkur að kjarna málsins. Það er rétt, sem þið segið, en þið
hafið þó ekki vikið að mikilvægum tilgangi veislunnar hér í kvöld.“
„Eg veit hvers vegna þið fóruð með mig hingað. Þið vilduð sýna
mér að allir þyrftu ekki að sofna með tóman maga á götuhornum,
eins og við pabbi.“
Eg tók hraustlega til matar míns, en það var eins og það væri gat á
maganum á mér. Mér tókst ekki að seðja hungrið. Eg nuddaði á mér
augun. Eg var ekki sofandi. Augun voru opin. Hvers vegna var ég
alltaf svangur? Hvers vegna gauluðu ævinlega í mér garnirnar?
520