Tímarit Máls og menningar - 01.11.1983, Síða 86

Tímarit Máls og menningar
skilja samhengið í vandræðunum sem ýmist eiga rót sína að rekja til
samfélags, pólitíkur, fjölskyldu, verundar, hjónabands, sögu eða íþrótta.
Þróun Frandses og Frankes er hliðstæð fram á unglingsárin. Þeir eru
báðir fæddir ’45. Þeir teljast til stóru árganganna sem ólust upp á eftirstríðs-
árunum þegar hagvöxturinn átti sér engin takmörk:
Þegar við komumst á unglingsár hæla kosningaplaköt jafnaðarmanna sér af
fullri atvinnu, stöðugu verðlagi, meti í gjaldeyrisbirgðum, meti í framleiðslu,
meti í neyslu, meti. (50—51)
Þeir eru úr „stóru húsagörðunum“, bæjarblokkunum, við Englandsveg á
Amager. Umhverfið skiptir miklu máli á uppvaxtarárum þeirra, sérstaklega
fótboltafélag hverfisins, Afram Amager, sem þeir leika báðir með. I leik
sínum eru þeir eins og skapaðir hvor fyrir annan og verða bráðlega
miðpunkturinn í fyrstu deild unglinga í félaginu. Frandse hefur skipulags-
gáfu (eins og Beckenbauer) og þokkaleg boltameðferð hans og yfirsýn gerir
það að verkum að hann er einmitt félaginn sem Franke vantar. Franke er
snillingur (eins og Mtiller) driblar öllum öðrum betur og verður skapandi í
leiknum vegna eðlisávísunar sinnar. I húsagarðinum og félaginu er fljótlega
farið að líta á þá eins og þeir séu eitt og þeir eru kallaðir FF. Þeir hugsa og
framkvæma eins og einn maður.
Auðvitað heitum við bara Frank og Frands en við erum aldrei kallaðir annað
en Franke og Frandse og vegna bjórtegundarinnar sem heitir FF höfum við
fengið viðurnefnið FF í húsagarðinum og félaginu. „Jæja, er ölið þunnt?“
segir þjálfarinn við okkur þegar illa gengur og hann langar til að vera fyndinn.
Við erum hinir hressustu yfir uppnefninu.(31)
Þessi reynsla af nánum félagsskap, nánast samruna, skiptir miklu máli í
bókinni og hennar verður víða vart: Þegar Franke og Frandse finna almætt-
ið á fótboltavellinum, nokkrum sinnum í ástarsambandi Frandses og Katrín-
ar, og svo í atvinnumennsku Frankes í fótboltanum. Kjarna hennar og
hápunkt getur að líta í markinu sem er skorað á Wembley og sjá má á
dönsku kápumyndinni af svífandi fótboltaengli, og hún leynist líka í reynslu
Frandses af stúdentauppreisninni þar sem hann og mannkynssagan verða
eitt og heimurinn er hreyfanlegur og eftirlátur.
Samband Frandses og Frankes, sem einna helst líkist ástarsambandi,
kemur best í ljós þegar Frandse skrifar um mark sem þeir skora saman og
byggist á getu þeirra til að hugsa og framkvæma eins og einn maður:
Þetta er sameiginleg þekking, skilningur líkamanna og augnanna, tilbúinn til
að verða að veruleika og það áður en hægt er að tala um tungumálið og sjálfið,
sennilega nafnlaus og ósegjanlegur: „Eg“ hef aldrei verið nokkrum manni
556