Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2004, Side 12

Rómarveldi. Ullariðnaður var þar útbreidd iðngrein. Í kafla um ullariðnað
til forna fjallar Carus-Wilson um atriði sem varða eftirmeðhöndlun voða:
First the raw webs were pounded under foot in a trough, with
water, soap and fullers´earth. This served to cleanse them and
free them from grease and also to shrink and to felt them, thus
producing a firm, compact, unshrinkable cloth some two thirds
the length, perhaps, of the original web. Then they were
stretched on a frame so that they would dry to precisely the
right size. Finally, while still damp, the nap was raised with a
hedgehog skin or an instrument set with the spina fullonia
(predecessor of the medieval teasel), and, when dry, cut with she-
ars to a level surface, giving the cloth a smooth and even silky
face after it had been pressed.26
Í tilvitnuninni koma fram mikilvæg atriði sem einkenna voðir, sem oftast
eru nefndar samheitinu klæði (e. cloth, broadcloth, d. klæde, þ. tuch), þegar
fræðimenn seinni tíma fjalla um sögu ullariðnaðar. Verkþættirnir, sem
KALEMANK OG KLÆÐI 11
3. mynd. Kambar með kambabollum (Dipsacus fullonum), jurtakollum sem minna á þistla.
Kambabollurnar voru festar í trégrind og voru slíkir kambar notaðir til að ýfa yfirborð voða í
klæðagerð. (Købstadmuseet Den gamle by, Árósum. Ljósm. Áslaug Sverrisdóttir).