Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2004, Qupperneq 156

Kjöt sem hangir – hangikjöt
Í gömlu eldhúsunum voru einfaldlega naglar og krókar í bitum og sperr-
um sem kjötið var hengt upp á. Sumir nota enn „kroftré“ til að hengja
upp krof, eða heila afturparta. Í nýlegri reykhúsum eru slár sem s-löguð-
um járnkrókum er smeygt uppá. Stykkin eru hengd á krókana og slánum
síðan komið fyrir á milli veggsylla.
Slár eru líka negldar þvert á sperrur til að fá festingar á fleiri staði. Í
gömlum reykkofum er algengt að sjá raðir af kolsvörtum nöglum af stærstu
gerð standa út úr sótugum röftum hvar sem þeim verður fyrir komið. Þar
sem þröngt var settu menn oft kvisti eða greinar á milli stykkja svo að
þau snertust ekki.
Kjötið var svo gjarnan fært fram og aftur um kofann á reyktímanum
því að hraðast reyktist það sem var beint yfir reykgjafanum. Heimildar-
kona ein sagði frá reykingarmanni á bernskuheimili hennar sem gerði sér
mikinn mannamun. Hann reykti fyrir ýmsa og hengdi kjöt þeirra sem
hann mat mest næst eldstæðinu og síðan út frá því í réttri mannvirðinga-
röð.6
HANGIKJÖT Í RÓT UPP RÍS 155
3. mynd. Rauðmagareykhús á Lága Núpi í Vesturbyggð. Var byggt upp úr 1990 og þar
hefur verið reyktur rauðmagi síðan. Hann var þurrkaður í nálægt viku áður en hann fór í
reyk og gott þótti að nota krækiberjalyng til að krydda reykinn.