Valsblaðið - 01.05.2015, Qupperneq 45

Valsblaðið 2015 45
Starfið er margt
nes er um 200–250 þúsund manna há-
skólabær. Miðbærinn er gamall og mjög
huggulegur en af því að þetta er háskóla-
bær þá er mun meira líf á svæðinu á vet-
urna heldur en á sumrin. Við munum búa
í Cesson sem er úthverfi Rennes en liðið
heitir einmitt Cesson Rennes. Þar er
heimavöllur liðsins. Ég búinn að hitta
aðalþjálfarann sem er Frakki sem spilaði
með Ragga hér áður. Hópurinn er mjög
öflugur og félagið hefur háleit markmið.
Ég veit ekki til þess að það séu landsliðs-
menn í liðinu enda hafa Frakkar lítið
breytt sínum hópi um langa hríð.
Þú ert mjög kröfuharður á sjálfan þig
og sé þig iðulega mjög kappsfullan í
leikjum. Það fer ekki á milli mála þeg­
ar þér mislíkar. En samt ertu fyrstur
manna til að rétta andstæðingnum
hendina eftir samstuð og pústra. Er
ekkert mál fyrir þig að kveikja og
slökkva á villidýrinu?
Vandinn er fyrst og fremst að kunna að
hemja sig. Það tekst ekki alltaf. Ég fékk
mína þriðju brottvísun og þar með rautt
af því að ég missti mig í leik fyrir
skömmu síðan. En við verðum líka að
hafa í huga að handboltaheimurinn á Ís-
landi er fremur lítill og við erum allir
ágætis félagar. Maður kæmist aldrei
langt ef maður myndi ekki rétta höndina
eftir pústra eða taka við fyrirgefningunni
þegar svo ber undir. Maður yrði annars
fljótur að kalla yfir sig óvinsældir og það
kæri ég mig ekki um. En samt þannig að
urinn okkar, fæddist í prófatörn og úr-
slitakeppninni sl. vor þá höfum við þurft
að hafa fyrir hlutunum. Það hefur verið
mikið álag á Herdísi í hennar námi.
Prófa törnin sem var að klárast hefði
aldrei gengið svona vel nema af því við
eigum gott bakland. Því foreldrar okkar
flugu að norðan og voru hjá okkur á
meðan við vorum í prófum. En það eru
sem betur fer víða gott fólk sem er til í
að koma til móts við okkur og aðstoða.
En hvers konar pakki er það að vera
kallaður til liðs við landsliðið?
Þetta bar nú brátt að. Ég fékk ekki
nema tvær æfingar með landsliðinu. Til
að byrja með fannst mér þetta vera hálf
súrrealísk upplifun. Nokkrum dögum
áður hafði ég verið að horfa á þessa
kappa í leikjum á netinu. En allt í einu
var ég kominn á æfingu með Guðjóni
Val, Björgvini Páli og Arnóri Atlasyni en
sá síðast taldi þjálfaði mig um tíma þegar
ég var að byrja í handbolta. Það var gam-
an að sjá hvar maður stóð í handboltan-
um þar sem ég hafði aldrei verið í endan-
legum landsliðshópi Að átta sig á því að
maður væri þetta nálægt því að vera val-
inn í liðið var frábært. Síðan var gaman
að fá að fara út með liðinu og fá ótrúlega
mikinn spilatíma.
En hvernig meturðu þig sem leikmann
eftir að þú mættir þessum hetjum í
landsleikjunum? Fannst þér að þú
þyrftir að vinna í ákveðnum hlutum til
að bæta þig á afmörkuðum sviðum?
Eða áttirðu í fullu tré við þá?
Fyrst þegar við spiluðum gegn Norð-
mönnum þá fann ég fyrir því að ég þarf
að vinna mun betri fótavinnu. Þegar
maður spilar gegn þeim sem spila mjög
hraðan bolta með örum klippingum. En
ég naut þess líka að Guðjón Valur og
Aron komu til mín með ábendingar um
hvað ég þyrfti að laga. En líka upplifði
maður það að eiga oft helling í þessa
stóru karla. En fékk líka að finna fyrir
því þegar Narcisse tók djúpu fintuna sína
og skildi mig eftir úti á túni. Ég gat ekki
annað en hlegið þegar ég fór út af og
hugsaði með mér að það hafi þó a.m.k.
heiður að vera fintaður af Narcisse. En
síðan náði ég að standa betur í honum
seinna í leiknum. Niðurstaðan er því sú
að það er fullt af hlutum sem ég þarf að
bæta en ég er á réttri leið.
En síðan er ferðinni heitið til Frakk­
lands. Veistu út í hvað þú ert að fara?
Í djúpu laugina, það er augljóst. Ren-
maður verður að mæta í leikina af festu
og vera staðráðinn í því að leggja sig all-
an í verkefnið. Mæta í hvern leik til þess
að vinna og því má maður aldrei vera of
góður við þessa karla. En ég læt frænda
(Geir Guðmundsson) stundum heyra það.
Ertu kröfuharðari við frænda þinn en
aðra í liðinu?
Já örugglega. Hann er nánast eins og
bróðir minn og er minn besti vinur. Ég á
það til að endurtaka skilaboðin til hans.
En fæ þá að heyra: „ÉG VEIT!“ En mér
þykir mjög vænt um það samband okkar.
Þó svo að ég eigi það til að koma með
einhverja gagnrýni á hann.
Að lokum ætla ég að biðja þig um að
koma með heilræði til yngri iðkenda í
handboltanum.
Það væri auðvelt að koma með ábend-
ingar um aukaæfingar eins og flestir gera.
En það sem mínir þjálfarar og mamma
hafa bent mér á að ég hafi fram að færa er
að smita út frá sér. Ekki bara mæta til að
spila góðan leik heldur líka til að láta fé-
lagann við hliðina á þér spila góðan leik.
Ég reyni að hrósa sem mest og hvetja sem
mest þegar illa gengur. Það eru líklegast
mín heilræði, að hafa í huga að hjálpa
öðrum að vera betri.
Valsblaðið þakkar Guðmundi Hólmari
fyrir ánægjulegt viðtal og óskar honum
velfarnaðar í verkefnunum sem eru fram-
undan.
„Ég reyni að hrósa sem mest og hvetja
sem mest þegar illa gengur,“ segir Guð-
mundur Hólmar.