Valsblaðið - 01.05.2015, Síða 58

58 Valsblaðið 2015
Eftir
Þorgrím Þráinsson
læknir liðanna er bikarmeistaratitill í
handbolta. Hann hefur sem sagt verið
læknir meistaraflokks í fótbolta og svo
tók hann eina úrslitakeppni sem læknir
meistaraflokks handbolta, árið 1992,
þegar Stefán Carlsson læknir forfallaðist.
„Fyrir nokkrum árum hafði ég ekki
tíma til að vera læknir meistaraflokks í
handbolta í bikarúrslitaleik sem vannst
en ég var þó fenginn til að sprauta leik-
mann fyrir leikinn. Þrátt fyrir það tel ég
það ekki með. En það er um að gera að
hafa gaman af þessu og ég gantast oft
með þetta. Mér finnst frábært að hafa
fengið að vera í beinum tengslum við all-
ar greinar félagsins.“
Eins og flestum eru kunnugt hafa bæði
faðir Björns, Jón Gunnar Zoëga, og afi
hans, Sveinn Zoëga, verið formenn
„Ég kom lítið niður að Hlíðarenda fyrr
en ég byrjaði sjálfur að æfa, um ellefu
ára gamall. Fram að fimmtán ára aldri
æfði ég á vorin og haustin því ég var í
Bretlandi á sumrin, hjá systur Sveins afa
míns. Fótboltatímabilið á þessum árum
var möl á vorin og haustin því flestir
voru sendir í sveit. Ég byrjaði líka fljót-
lega að æfa handbolta með góðum
mönnum eins og Geir Sveinssyni, Jakobi
Sig og Júlla Jónasar. Það var mjög sterk-
ur árgangur en sjálfur gat ég ekkert. Við
vorum með annað af tveimur sterkustu
liðum á landinu og tók ég ekki mikinn
þátt. Ég gafst fljótlega upp, bæði vegna
getuleysis og þess að ég bjó í Vesturbæn-
um því á þessum tíma tíðkaðist ekki að
foreldrar væru að keyra börnin á æfingar.
Það var því ekki einfalt fyrir mig að fara
niður að Hlíðarenda.
Fjórtán, fimmtán ára fór ég að æfa
körfubolta með Val og þá var mikill upp-
gangur hjá félaginu á þeim vettvangi.
Fyrsta heila árið mitt í yngri flokkunum í
körfu var þegar Tim Dwyer lék með Val í
fyrra skiptið. En í seinna skiptið sem
Dwyer var með Val var ég kominn í
meistaraflokk, 17 ára. Það var ævintýra-
legt ár og skrautlegt að fylgjast með Tim
Dwyer sem er einn af eftirminnilegri
íþróttamönnum sem hafa verið að Hlíð-
arenda, fyrir margra hluta sakir. Lífstíll
hans var vægast sagt sérstakur. Þetta eru
árin ’82 og ’83 þegar við unnum til allra
titla. Tómas Holton, Einar Ólafsson og
Leifur Gustavsson voru líka að stíga sín
fyrstu skref í meistaraflokki. Við komum
upp úr mjög sterkum yngri flokkum og
vorum við að vinna öll mót á árunum þar
á undan. Ég spilaði með meistaraflokki
frá 17 ára aldri til 26 þegar ég lauk
læknanámi. Þegar ég fór að vinna annan
hvern sólarhring á vöktum lagði ég
skóna á hilluna. Síðustu tvö árin var ég
fyrirliði og við vorum oftast í toppbar-
áttu. Ég náði að spila 250 leiki með
meistaraflokki, sem verður að teljast
nokkuð gott.
Þegar ég útskrifaðist sem læknir gekk
ég beint í stjórn körfuboltadeildar sem
varaformaður. Það ár fengum við rúss-
neskan þjálfara, Vladimir Obokov, fyrr-
verandi landsliðsþjálfara Sovétríkjanna
sem var algjör toppmaður, eldklár en lé-
legur í ensku. Það pirraði hann að geta
ekki haldið uppi sama aga og í heima-
landinu. Sú staða kom upp, þegar ég var
hættur, að ég spilaði með B-liði Vals og
sökum manneklu spilaði ég síðustu tvo
leiki tímabilsins með meistaraflokki, sem
voru umspilsleikir um það að halda
áfram í deild hinna efstu. Það tókst. Ári
síðar réðum við Frank Booker og árang-
urinn lét ekki á sér standa þótt við næld-
um ekki í Íslandsmeistaratitil.“
Hverjir eru skrautlegustu karakter­
arnir sem hafa leikið með Val?
„Tim Dwyer og Frank Booker eru eft-
irminnilegustu leikmennirnir en á ólíkan
hátt. Ég sem unglingur sá ekki alltaf í
gegnum ruglið hjá Tim Dwyer, fyrr en
eftir á, af því hann gat alltaf haldið and-
litinu út á við. Frank Booker var ótrúleg-
ur leikmaður. Hann lék fyrst með ÍR og
var sífellt að dúndra boltanum ofan í
körfuna þegar hann var rétt kominn yfir
miðju. Maður hélt að þetta væri tilviljun
fyrstu tvö, þrjú skiptin en hann hélt þessu
áfram endalaust, skoraði oft yfir 50 stig.
Sem betur fer náðum við að nýta hann
nokkuð vel.“
Eini titillinn sem Björn Zoëga hefur
ekki unnið með Val sem leikmaður eða
Dúndraði boltanum ofan
í körfu, rétt kominn
fram yfir miðju
Björn Zoëga, formaður Vals, hefur hampað Íslandsmeistaratitlum
með öllum meistaraflokkum félagsins, sem leikmaður eða læknir