Valsblaðið - 01.05.2015, Qupperneq 63

Valsblaðið 2015 63
Starfið er margt
vænta á þeim vettvangi, við eigum m.a.
tvo fulltrúa í landsliðinu um þessar
mundir. Ég sé því enga ástæðu til annars
en bjartsýni, fyrir hönd körfuknattleiks-
deildarinnar og hef fulla trú á því að titl-
ar leynist handan við hornið, sé rétt að
málum staðið.“
Hvað gefur það þér að vinna fyrir Val
með þessum hætti’
„Það fyrsta sem að kemur upp í hug-
ann má segja að séu góðar stundir í
góðra vina hópi. Þetta hefur, í gegnum
tíðina, verið mjög ánægjulegur félags-
skapur, jafnt starfsmenn sem leikmenn
og Valsheimilið alltaf verið nokkurs kon-
ar „home away from home“, ef svo má
að orði komast. Eflaust er svo líka ein-
hver sjálfselska í þessu fólgin, þ.e. að
maður hefur verið að fylgjast með leik-
mönnum þroskast frá því að vera „smá-
pjakkar“ í yngri flokkum upp í það að
komast í fremstu röð og kannski fundist
maður eiga einhvern örlítinn þátt í þeim
frama.“
Hvað finnst þér um félagið okkar?
„Ég hef alltaf borið höfuðið hátt, sem
Valsmaður og sé ekki í fljótu bragði, að
þar verði nokkur breyting á. Mér sýnist
að við séum að standa okkur nokkuð vel
í félagsstarfinu, bæði hvað varðar meist-
araflokka félagsins og ekki kannski síst
yngri flokkana, þar sem framtíð okkar er
jú falin. Eflaust er alltaf eitthvað sem
betur má fara og það sem ég hef nú
kannski oftast verið að fjargviðraðst yfir
tengist helst umgengnismálum, þ.e. að
mér hefur stundum fundist nokkuð vanta
þar á að við sýnum eigum og svæði
félagsins næga virðingu. En það er í raun
eitthvað sem auðveldlega má leysa með
samhentu átaki.“
Þorgrímur Þráinsson tók saman
Kunnugir segja að Bjarni Sigurðsson sé
algjörlega ómissandi fyrir körfuknatt-
leiksdeildina því hann mætir nánast á
alla leiki, heima og úti, tekur þátt í fjár-
öflunum og alltaf boðinn og búinn að
starfa fyrir félagið.
„Ég er fæddur og uppalinn í Valshverf-
inu, nánar tiltekið í Norðurmýrinni og
því hefur Valur verið mitt félag, það
lengi ég man. Eitthvað flæktist ég á völl-
inn sem polli en það mun þó ekki hafa
verið fyrr en um 1980 sem að ég fór að
gerast reglubundinn gestur á Valssvæð-
inu. Á þeim tíma hófu nokkrir af fé-
lögum mínum að æfa og spila körfubolta
með Val og varð það til þess að ég fór að
mæta á leiki hjá þeim. Það reyndist síðan
nokkuð afdrifaríkt, því þar kviknaði sú
órjúfanlega ást mín á körfuboltanum,
sem enn varir.“
Bjarni segist aldri hafa spilað fyrir Val
og hann á hvorki börn né ættmenni í fé-
laginu. Systir hans lék þó með knatt-
spyrnu- og körfuknattleiksliðum Vals, frá
yngri flokkum og upp í meistaraflokk.
„Lengi framan af var mitt helsta hlut-
verk að veita „sérfræðilega ráðgjöf“ úr
stúkunni, þ.e. að mæta á leiki og hvetja
okkar menn, auk þess að taka þátt í fjár-
öflunum og þess háttar eftir því sem
þurfa þótti. Það mun svo hafa verið um
1990 sem einhverjum góðum manni hug-
kvæmdist að hugsanlega mætti hafa af
mér meiri not, þar sem að ég væri hvort
eð er alltaf á svæðinu. Frá þeim tíma hef
ég, ásamt vöskum hópi Valsmanna, haft
umsjón með heimaleikjum körfuknatt-
leiksdeildar, fjáröflunum á hennar vegum
og öðru því sem starfi hennar tengist.
Hef einnig haldið áfram framangreindum
ráðgjafarstöfum á útileikjum deildarinn-
ar, eftir því sem kostur er.“
Hver er staða körfunnar hjá Val og
hvernig líst þér á það sem eftir lifir
veturs?
„Meistaraflokkur karla er enn ósigrað-
ur í 1. deild, þegar þessi orð eru skrifuð,
og að öllu óbreyttu þá eiga þeir fulla
möguleika á úrvalsdeildarsæti í lok tíma-
bils. Þá hefur mér sýnst á leikjum yngri
flokkanna að þar sé nokkur fjársjóður
falinn og framtíðin því björt. Hvað varð-
ar meistaraflokk kvenna, þá hafa þær
dömur verið í fremstu röð undanfarin ár
og ég sé ekki að neinna breytinga sé að
Falinn
fjár-
sjóður
í yngri
flokkunum
Bjarni Sigurðsson hefur unnið
fyrir Val í aldarfjórðung