Skagfirðingabók - 01.01.1985, Blaðsíða 10
SKAGFIRÐINGABÓK
I viðtali því sem hér er vitnað til og Magnús H. Gíslason frá
Frostastöðum átti við Arna háaldraðan koma fram ýmsar upp-
lýsingar, sem annars hefðu glatast. Þar minnist Arni á æskustörf
sín:
Eg vann auðvitað að öllum sveitastörfum eins og aðrir
strákar. Þá tíðkuðust fráfærur og ég byrjaði að sitja yfir
ánum 9 ára gamall. Yfirleitt var ég mikið við skepnur og
hafði yndi af að umgangast þær . . .
Um þetta ieyti var fyrst byggð brú á Héraðsvötn,
Austur-Vatnaósinn, og er mér það minnisstætt vegna
þess, að pabbi tók að sér að flytja allan við í brúna, en hún
var gerð úr timbri. Var ég við þessa flutninga með honum,
þótt þroskalítill væri og linur af mér. Okum við timbrinu
á sleðum frá Sauðárkróki, fram Vestureylendið, yfir
Hegranesið hjá Keldudal og svo út Austureylendi, og
hafði ég mjög gaman af þessu bjástri (M. H. G., 18 — 19).
A öðrum stað í sama viðtali segir Árni:
Sem smástrákur var ég auðvitað notaður til ýmissa auð-
veldra aðdrátta, svo sem að skreppa hérna út á Krókinn að
sækja fisk í soðið o. s. frv. Þá veitti ég því fljótlega athygli,
að litið var á kaupmannastéttina sem eins konar meiri
háttar fólk, er stæði ofar öllum almenningi. Sjálfum fannst
þessum mönnum efalaust að þetta ætti þannig að vera og
ekki trútt um, að ýmsu alþýðufólki fyndist þessi stétta-
munur eðlilegur, jafnvel sjálfsagður. En lítið atvik leiddi
til þess, að ég fór að líta þessa stétt öðrum augum en allur
fjöldinn leyfði sér að gera. Ég varð þess nefnilega var, að
efnaðri bændur fengu hærra verð fyrir sínar innleggsvörur
en hinir, sem minna máttu sín. Komst ég upphaflega að
þessu fyrir þá sök, að fátækur bóndi í nánd við föður
minn lagði inn allt sitt sláturfé á hans nafn. Spurði ég
hverju þetta sætti. Jú, ástæðan var sú, að þannig fékkst
innleggið miklum mun betur borgað. Kjötverðið var á
þessum árum 8 — 10 — 12 aurar fyrir pundið. Pabbi fékk
8