Skagfirðingabók - 01.01.1985, Blaðsíða 105
LIFNAÐARHÆTTIR SKAGFIRÐINGA
og virðist kaffi hentugt til þess, en það gaman hverfur og verður
of almennt, sé það brúkað daglega á þeim stöðum, sem annars
má álíta, að þess sé eigi þörf. Menn skyldu ætla, að síðan hin
almenna kaffibrúkun náði festu hjá landsmönnum, að vinnu-
fólk væri síðan miklum mun rólegra og nægjusamara en áður.
Spyrji menn reynsluna mundi hún svara í gagnstæða átt.
Sjávarfang og eyjarúthald
Fiskiúthald hér í sýslu var á hinum fyrri árum mjög lítið. Er lík-
legt, að skipaeign útsveitamanna hafi verið alllítil og sjósókn við
Skagafjörð í þá daga miklum mun óalmennari en nú á vorum
tíma gjörist. Því miður vantafr] skýrslur til að sýna mismuninn.
En það má ráða af því, að blautur fiskur utan frá sjó sást ekki til
sveita á fyrri hluta aldarinnar, allt fram um 1860 eða jafnvel
lengra tiltekið, en nú á seinni árum er allmikið keypt af blautum
fiski af sveitamönnum, enda hefur sjávarútvegur Skagfirðinga
talsvert aukizt um undanfarin ár og sjómennska meira stunduð
en áður.
Fuglveiði við Drangey var stunduð í fyrri daga, en eflaust
munu færri hafa tekið þátt í þeim útveg heldur en nú gjörist.
Segir það sig líka sjálft, að þar sem sjávarúthald manna var
miklum mun rýrara en nú, þá hlaut eyjarúthaldið að vera í sama
hlutfalli.
Hákarlaveiði mun lítið hafa verið stunduð annarstaðar en í
Fljótum; voru það einungis opin skip, sem við það úthald voru
brúkuð. Á þeim tíma var allur hákarl fluttur í land og hirtur.
Munu Fljótabændur í þá daga hafa verið vanalega svo birgir af
hákarli, að þeir gátu selt sveitamönnum hann að mun.
Félagsleg samtök
Félagsleg samtök má segja væri óþekkt með öllu á hinum fyrri
tíma. Menn höfðu litla hugmynd um, að slík samtök gætu verið
103