Skagfirðingabók - 01.01.1985, Page 160
SKAGFIRÐINGABÓK
Kristján kom úr ferðalagi og sagði stórar sögur. Um sagnfræði
Kristjáns orti Þorsteinn:
Kristján lýgur og leggur undir flatt
og lekur af honum döggin,
en Anna tinar og segir satt
og síðan hirðir hún plöggin.
Steindór sonur Friðriku var einnig í heimilinu, og ekki nema
seytján ára. Varð eðlilega á hann að leggja, þótt ungur væri, og
stóð hann sig vel, en eitthvað þótti mönnum hann færast í fang,
meira en hann réði við með góðu móti. Steindór var kotroskinn
og lét ekki á sér finna neinn bilbug. M. a. fór hann í sleðaferð út
á Sauðárkrók til að afla fanga, og lét Friðrika svo yfir þeirri
ferð, að „þeir ættu að hæðast að honum Steindóri núna, helvít-
arnir,“ eins og hún tók til orða. Þá kvað Þorsteinn:
Sjáum til hvað sjálfur vann
seytján ára tetur.
Geri þeir sem hæða hann
helvítarnir betur.
Anna Níelsdóttir eignaðist son, Steingrím Guðmundsson,
sem síðast bjó í Breiðargerði, en hafði áður átt heima á Akur-
eyri í eina tvo áratugi eða meir. Hann var giftur Sigurlaugu
systur Þorsteins. Um Onnu orti Þorsteinn:
Við eldinn gamla Anna stóð
í ógnarreyk.
Og taðið brann á bjartri glóð,
hún bætti við og ofan í tróð,
og ketið sauð í svaðilmóð
í svælu og reyk.
Þá gall við óp frá garpaher,
ó, gamla Anna komdu hér,
ó, gamla Anna komdu hér
með steik.
158