Skagfirðingabók - 01.01.1985, Blaðsíða 60
SKAGFIRÐINGABÓK
Eiríkur lézt þann 15. marz 1893 í Kolgröf, en Hólmfríður lifði
mann sinn og andaðist 4. marz 1912 á Hofi í Vesturdal.
Um prentun ritgerðarinnar er þetta að segja: Stafsetning hefur að
mestu leyti verið færð til nútímahorfs, en hvergi var hróflað við
orðmyndum. Augljós pennaglöp eru leiðrétt án athugasemda, en
hornklofar eru felldir um innskot, orð eða stafi. Allar fyrirsagnir og
neðanmálsgreinar eru frá okkar hendi. Leyst hefur verið úr mörg-
um skammstöfunum og lesið í tákn.
Því miður hefur glatazt úr ritgerðinni nokkur hluti, óvíst hve
stór, en gæti hafa numið fjórum blöðum í fjórðungsbroti, eða átta
bls. Þetta er auðkennt bls. 89 og neðanmáls reynt að geta í
eyðuna. Þetta er skaði, því ritgerðin er merk heimild um þjóðhætti
og íslenzkt mál.
Rétt er að vekja athygli á, að til eru tvær skagfirzkar þjóðháttalýs-
ingar frá svipuðum tíma. Þær eru eftir séra Þorkel Bjarnason á
Reynivöllum og Olaf Sigurðsson umboðsmann í Asi, og birtust í
Tímariti Hins íslenzka bókmenntafélags 1892, 1894 og 1895. Þær
voru endurprentaðar 1949 í bókinni Þjóðlífsmyndir, sem Gils Guð-
mundsson bjó til prentunar.
S. P. í. S. S.
Inngangur
Margir af mönnum þeim, er nú teljast gamlir orðnir, halda því
fram, að búnaðarhættir hafi verið miklu blómlegri á fyrri
tímanum en nú gjörist. Líklega er sú meining þeirra, að miða
búnaðar- og lifnaðarháttuna frá seinustu aldamótsárunum, eður
við fyrri hluta yfirstandandi aldar, því það er bæði, að engir
munu þeir menn nú lifandi uppi, er geti fyrir eigin reynslu sagt
um lifnaðar- og búnaðarháttu á 18. öldinni; enda þó slíku væri
að hrósa, að nokkur væri sá, er myndi þann tíma, er sú ætlan
mín, að annað yrði ofan á en að sá tími fengi mikið lof af nútíð-
armönnum. Mér virðist ekkert taka tvímælin betur af í þessu
efni en að lýsa nákvæmlega sem flestu því, er að lifnaðarháttum
almennings laut á hinum fyrri hluta aldar vorrar, að svo miklu
leyti, sem minni og eftirtekt þess er lýsinguna semdi, næði til.
Það er líka að öðru leyti rétt hugsað, bæði gagnvart vanhugsuð-
58