Skagfirðingabók - 01.01.1985, Blaðsíða 180

SKAGFIRÐINGABÓK
Eg fékk aldrei að fara á ball fremur en annað heimafólk
Sigtryggs. „Þú hefur ekkert þangað að gera,“ sagði Sigtryggur.
Mér er frostaveturinn 1918 minnisstæður. Þá gætti ég fjárins
og hafði í mörgu að snúast. Ég vaknaði í bítið á morgnana og
rak féð inn í Heiði og stóð yfir því til kvölds, mokaði ofan af,
sem kallað var, þegar þess þurfti. Þetta var kulsælt starf, enda
komst frostið í 36 gráður í næðingnum. Féð fékk talsvert í sig,
því hrís var mikið og brok í þúfunum. Sigtryggur sótti mig svo
á kvöldin og aðstoðaði við frágang fjárins fyrir nóttina, en því
var m. a. gefin síld og beinamulningur. Að því búnu þurfti að
hlynna að hrossum áður en gengið var til náða.
Vorið 1920 eignaðist ein ærin mín svartflekkótt hrútlamb,
sem ég lét gelda og hafði orð á því við Sigtrygg, að ég þyrfti að
læra að gelda. Hann sagði mér að hringja í dýralækni á Akur-
eyri, Sigurð Hlíðar, næst þegar ég færi til Sauðárkróks. Það
gerði ég og bar upp erindið. Hann spurði, hvað ég hefði lært.
„Ekkert," svaraði ég og hann kvað þá, að ég yrði að ljúka
búfræðiprófi áður en ég ræddi aftur við hann um þetta. Ég afréð
því að sækja um vist í bændaskólanum á Hólum, mig langaði til
að læra eitthvað. Sigtryggi þótti miður, að ég sagði upp vistinni,
en hann skildi vel hug minn. Hann var sómamaður.
Haustið 1920 settist ég í Hólaskóla. Sigurður Sigurðsson frá
Draflastöðum var skólastjóri fyrst í stað, en eftir jólin tók Páll
Zophóníasson við stjórnartaumunum. Páll var úrvalsmaður og
reyndist mér sérstaklega vel. Ég átti alla tíð annað heimili hjá
þeim Guðrúnu Hannesdóttur, konu hans. Páll var vel látinn
meðal skólasveina, ákveðinn, en einkar réttsýnn, og þess þurfti
með, því oft gekk talsvert á.
Éoftur Rögnvaldsson frá Miðhúsum í Oslandshlíð kenndi
efnafræði, léttur í lund og góður kennari. Hann var reyndar
litlu eldri en við strákarnir, fæddur 1892. Gunnlaugur Björns-
son í Brimnesi kenndi íslenzku, sögu og stærðfræði. Hann var
heldur þurr á manninn, en við lærðum hjá honum, sérstaklega
stærðfræði. Jósef J. Björnsson á Vatnsleysu kenndi m. a. grasa-
178