Skagfirðingabók - 01.01.1985, Blaðsíða 193

FRÁ BJARNA PÉTURSSYNI
strax á næsta vori og síðan vor hvert og féll sundkennsla á
Reykjum ekki niður eftir þetta. Mig minnir, að Þorgrímur frá
Mið-Vatni væri fyrsti sundkennarinn eftir Gest, en ekki var það
víst nema stutt, því hann varð fljótt einn af hásetum Péturs
móðurbróður bæði á vor- og haustvertíðum við Skagafjörð og
þó einkum vetrarvertíðum syðra. Voru flestir hásetar hans úr
Tungusveitinni og fóru með honum suður á vetrum. Olafur frá
Mælifelli tók fljótlega við sundkennslunni. Hann var þá senni-
lega giftur Ingibjörgu Einarsdóttur frá Mælifellsá. Þegar ég man
fyrst eftir, um 1890, var Páll frá Litladalskoti sundkennarinn.
Hjá honum lærði bróðir minn og aðrir jafnaldrar hans.1
Gestur Bjarnason dó 1862, en Pétur móðurbróðir minn 1864
úr lungnabólgu suður á Lambastöðum á Seltjarnarnesi. Hafði
hann innan við tvítugsaldur haft formennsku á báti Asgeirs
dannebrogsmanns, tengdaföður Lárusar sýslumanns á Kornsá,
sem þar bjó.2 Stjórnaði hann þeim báti til æviloka, sem öllum
komu óvænt og langt fyrir aldur fram. Fráfall hans varð
harmsefni öllum, sem til hans þekktu, og þá ekki að undra, þótt
það gengi nærri vandamönnum og nánustu vinum, sem og
húsbónda hans á Lambastöðum, sem taldi sig aldrei hafa haft
hans jafningja. Hann veiktist rétt í vertíðarlokin, og hásetar
hans að norðan kvöddu hann á banabeði. Þorgrímur frá Vatni
varð eftir yfir honum.
Hálfum mánuði eftir heimkomu hinna var móðir mín eitt
sinn úti stödd á Reykjum. Sá hún þá hvar Þorgrímur kom utan
götuna og teymdi hest Péturs bróður hennar með reiðtygjum
og einhverjum pinklum á hnakknum, sem reyndust síðar vera
föt hans og annar farangur. Vissi hún þá strax hvernig komið
var, en treystist ekki til að fara inn til foreldra sinna með
fréttina, en hljóp að bæjarbaki og grét þar bróður sinn í
einverunni.
1 Páll Ólafsson kenndi árin 1891—97.
2 Asgeir Finnbogason (1814—81), bókbindari og dbrm., og Lárus Þ.
Blöndal (1836—94), sýslumaður. Sjá ísl. æviskrár.
191