Skagfirðingabók - 01.01.1985, Blaðsíða 84
Nautgripir
Kúpeningur bænda mun hafa verið heldur færri þá en nú er
orðið. Menn voru mjög í þröng með áburð á tún sín, þar sem
lítill annar áburður var brúkaður en mykjan úr fjósinu. Fæstir
af bændum áttu færikvíar, og ærnar vóru heldur eigi hýstar á
sumrum, svo það áburðarefni ónýttist. Eigi höfðu bændur forir
á bæjum sínum, þótti mönnum að þeim of mikill óþokki. Með-
ferð á kúm hygg eg hafi verið lík því, er nú gjörist.
Umferðarfólk
Talsvert var af umferðarfólki á sumrin í þá daga, var það snautt
fólk, karlar og konur; var kallað, að það fólk hefði sér betl að
atfvinnu].1 Mun mörgu af því [hafa] tekizt að afla vel. A haustin
eða seint á sumrum tömdu sumar konur sér að fara kynnisferðir
til kunningjafólks síns. Þessar ferðir voru nefndar orðlofsferðir.
Konur þessar gáfu bændum brennuvín og konum ýmislegt smá-
legt, börnum gáfu þær mótaðar kökur. Þessar kökur voru
nokkuð stórar. Börnunum þóttu konur þessar hinir beztu
gestir, því brauð var þá ekki hversdagsmatur, en mörgum hinna
eldri manna þótti eigi öllu betra að losa sig við þessa gjafagesti
heldur en að losa sig við kaupafólkið á haustin, því óhæfa var að
gefa eigi aftur og láta þær gjafir vera öllu drýgri en hinar, sem
þegnar höfðu verið. Konum þessum varð oft gott til fjár.
Á vetrum voru gamlir karlar oft á ferð, sumir af þeim höfðu
meðferðis sögur og rímur og lásu sögurnar og kváðu rímurnar á
bæjum þeim, sem þeir gistu á. Var slíkum piltum víða vel tekið,
svo þeim dvaldist einatt tíminn á bæjum. Þá voru enn aðrir
karlar, sem ferðuðust milli góðkunningja. Þeir höfðu sjaldan
bækur meðferðis, en í þess stað sögðu þeir fólki sögur. Sögur
þeirra voru ýmiss kyns, t. d. af kóngum og drottningum, karli
og kerlingu, Ásu, Signýju og Helgu. Sumt voru álfasögur og
1 Seinast í línu stendur at-. Síðari hluti orðsins hefur fallið niður.
82