Skagfirðingabók - 01.01.1985, Blaðsíða 41

ARNII VIK
Hér var stundum húsfólk, sem hafði nytjar fyrir sig og
vann svo hjá mér líka . . . Hér er silungsveiði og hér gat ég
veitt fólki skilyrði til að hafa skepnur. Jörðin er vel í sveit
sett og tiltölulega auðvelt að sækja hingað, fyrir þá sem
vildu fá engjar. Maður varð að hafa úti allar klær til að
bjargast, því eins og ég sagði, voru ekki til fjármunir til
þess að setja upp það stórt bú, sem jörðin raunar gat
borið, svo að þannig væri fullnytjuð (Gísli Kristjánsson,
360).
Sumt af því fólki sem dvaldi í Vík um lengri eða skemmri
tíma hefur að sjálfsögðu lífgað upp á umhverfi sitt. Arni
Daníelsson var þar um skeið með móður sinni, þá nýkominn
frá Ameríku, og til er kveðskapur sem þeim nöfnum fór á milli í
léttum dúr. — Olína skáldkona Jónasdóttir var í Vík um tíma.
Þar orti hún eitt sinn þessa vísu:
Svífur gjóla suðri frá,
svört er óláns mugga.
Eru skjólin orðin fá;
engin sól í glugga.
Árni Á. Hafstað greinir svo frá tildrögum vísunnar:
Olína . . . bjó í herbergi með glugga móti suðri. Þá hef ég
líklega verið á öðru eða þriðja ári og vandi komur mínar
til hennar. Tilefni vísunnar er mér sagt að hafi verið það
að einhverju sinni þegar ég kom í heimsókn á dimmum
degi eða þegar ekkert sólskin var í herberginu hafi ég sagt
undrandi þegar lokið var upp fyrir mér: Engin sól í
glugga! Ekki man ég neitt eftir þessu fremur en Benedikt
Gröndal eftir fæðingu sinni, en þetta heyrði ég sagt og
það er eflaust rétt.
I viðtalinu við M. H. G. kemur fram að Árni bauð Jarða-
kaupasjóði Vík til kaups eftir að mæðiveikin fór að herja á
sauðféð:
39