Skagfirðingabók - 01.01.1985, Side 70
SKAGFIRÐINGABÓK
brúkuðu á höfðinu stromp, er svo var kallaður. Strompurinn
var búinn til úr klútavafningi; fór hann konum ekki sem bezt.
Þá voru aðrar konur, sem klæddust bláum pilsum, að ofan í
bláum upphlut, sem nefnd voru kot. Upphlutirnir voru lagðir
með þremur borðum að aftan. (Sömuleiðis voru hversdagsupp-
hlutir lagðir með knipluðum borða). A upphlutunum voru silf-
urmilnur, og nokkrar konur höfðu silfurreim með silfurnál við
milnurnar. Utan yfir upphlutinum var blá treyja borðalögð á
bakinu. Treyjurnar náðu skammt niður, því mitti á þessum
búningi var brúkað ofarlega. Um hálsinn brúkuðu konur silki-
klúta, sem báru ýmsan lit eftir því sem kringumstæðum og til-
finningu hentaði bezt. Margar konur brúkuðu silkiklút aftan á
herðunum, líkt og sjöl eru nú brúkuð. Á höfði brúkuðu sumar
konur hatt, að öllu líka höttum, sem karlmenn brúkuðu. Eins
konar húfur brúkuðu sumar konur, allar útsaumaðar; þær
nefndust garðabúfa. Og enn voru sumar konur, er voru á
bláum peisufötum með bláa húfu með dökkum eða grænum
silkiskúf. En eins og áður er sagt, brúkuðu þær á herðunum
silkiklút. Spariforklæði kvenna voru úr lérefti, ýmislega litum.'
Um hversdagsbúning kvenna virðist mér eigi nauðsyn að
lýsa, því hann var einfaldur og tilkomulítill á sinn máta, líkt og
skýrt er áður frá um hversdagsbúning karlmanna.
Verferðir
Um þessar mundir héldu allir hinir efnaðri bændur margt
vinnufólk, einkum karlmenn. Þá tíðkaðist mjög að senda vinnu-
menn á vetrum suður til sjóróðra, létu sumir bændur tvo menn
fara í þessar ferðir. Slíkar ferðir hófu menn vanalega seint og
snemma á þorranum, eftir [því] sem veðrátta og færi leyfði. Ver-
mennirnir fluttu með sér útgjörð sína og annað sem þeir með
þurftu. Matan til vetrarvertíðarinnar var 40 pund af smjöri og
1 Svo í hdr.
68