Skagfirðingabók - 01.01.1985, Síða 131

GUÐMUNDUR GÓÐI OG KOLBEINN TUMASON
en hann vænti í öðru lagi að Guðmundur biskup mundi
missmíði á sjá hvað mikið að var orðið og mundi bjóða góð
boð til sættar og sæmdar þeim er eftir voru. En er það dróst
undan en spurðist í öðru lagi ágangur þeirra á hendur
mönnum og rán og áverkar og alls kyns óhættir náliga, þá
sendi Páll biskup Björn kapelán sinn til fundar við Guð-
mund biskup að biðja að hann leiðrétti og lægði vandræði
þeirra með yfirbótum og bauðst til undir stöðu með honum
náliga sem þurfti, ef hann dregur ei sjálfur undan sinn
góðvilja og sín efni þau er hann hefði föng á í auðræðum
eður í öðrum til lögum; var það auðsýnt á létt hvorttveggja
lét orð á norðurför höfðingja kost um haustið meðan harmur
manna var nýjastur og síst dofnaður af sárleik manna missis
ofvægs,9 en síðan þeirra umleitan við Guðmund biskup að
hann unni þeim eftir lifðu sína frændur göfga og góða
auðveldari leiðréttu sinna harmsaka en nú yrði, en vildi og
firra háska meðan kostur væri Guðmund biskup og hans
fylgdarmenn. En Guðmundur biskup þekktist það ekki og
virti hann vera vinhallan undir höfðingja í slíkri umleitan. En
það sýndist þá brátt með hvorri visku var hvors þeirra forsjá
af því að á hinu sama ári fóru höfðingjar til Hóla og tóku
Guðmund biskup af staðnum og ruddu á braut fjölda illþýð-
is er þar var, sekir menn og ránsmenn og raufarar og drápu
suma og varð þá að rjúfast sú illingarseta og urðu þá og
þaðan frá góð forlög góðra manna. Páll biskup bauð Guð-
mundi biskupi til sín með gæsku og góðvilja en hann þá eigi og
gjörði að viðsjá að finna hann því að hann vildi ei hlýða hans
heilræðum.“
Ef ekki væru til fleiri heimildir um ágreining þeirra Kolbeins
og Guðmundar en vísur Kolbeins og Pálssaga, mundum við
ætla, að ágreiningurinn hefði snúizt um goðorðsvöld Kolbeins
og ættar hans, Asbirninga. Samkvæmt Pálssögu virðist Guð-
mundur ætla að sölsa þetta undir sig. Eftir fall Kolbeins gerir
129