Skagfirðingabók - 01.01.1985, Qupperneq 183

MINNINGABROT
unglingar hreinsuðu flórinn og snerust. Það var ekki ýkja
fyrirhafnarmikið starf, því kýrnar voru á annarri hæð og auð-
velt að hreinsa flórinn niður um göt í haughúsið, sem var
bíltækt. Auk þessa fólks hafði ég karlmann mér til aðstoðar.
Thor kom flesta daga uppeftir og drakk þá með mér kaffi í
mjólkurskálanum. Hann hafði gott fæði og greiddi sæmilegt
kaup skilvíslega. Mig minnir ég hefði 200 krónur á mánuði og
allt frítt.
A Korpúlfsstöðum kynntist ég Magnúsi Einarssyni dýra-
lækni. Eins og nærri má geta þurfti oft að kalla á lækni, og brást
hann ætíð vel við. Okkur samdist svo, að ég fengi að vera hjá
honum til náms áður en ég héldi norður, og skrifaði ég margt
niður eftir Magnúsi.
Haustið 1928 fékk ég vinnu hjá Karli Lindgren apótekara á
Sauðárkróki og síðar hjá Ingvari Sörensen, er Lindgren fór til
Hafnar. I fyrstu var ég við alls konar snúninga, vigtaði og
blandaði hundaskammta, hrærði saman einföldustu lyf og
blandaði spritt handa ýmsum, sem komu þeirra erinda. Þeir
voru með alls konar kúnstir karlarnir, var ekki sama hvaða
dropa þeir fengu saman við. Einn ágætur klerkur vildi fá
tinctura aromaticum saman við, annar tinctura lavender\ Yfir-
leitt fengu menn 200—250 grömm í einu. Einhvern tíma þegar
Sörensen var nýkominn, vatt sér maður inn í apótekið. Ég var
að blanda hundaskammta, en Sörensen vék sér fram og mað-
urinn biður um verk- og vindeyðandi dropa. Og auðvitað skildi
Sörensen það ekki, enda lítið kominn niður í málinu. Hann
sneri sér til mín og spurði: „Hvad andskotann er manden að
segja?“ Og ég fór fram og innti manninn eftir hvað hann vildi
og sagði Sörensen, að erindið væri að kaupa tinctura ecoprotic-
um! Eg lærði margt hjá Sörensen, t. d. latínuheiti allra al-
gengustu lyfja og átti því ekki í neinum erfiðleikum með að
skrifa lyfseðla síðar meir. Og Sörensen fræddi mig auk þess um
margt viðvíkjandi dýralyfjum, og skrifaði ég það hjá mér til
mikilla þæginda síðar.
181