Skagfirðingabók - 01.01.1985, Blaðsíða 68
SKAGFIRÐINGABÓK
náði tæplega á mjaðmir. Sokkar þeirra náðu upp á mitt lær;
brúkuðu þeir sokkabönd til að halda þeim upp um sig. Allt
fram á þennan tíma rnunu sokkabönd mjög almennt brúkuð af
karlmönnum. Virðist mér það til sönnunar, að eg var látinn
brúka sokkabönd þá er eg man fyrst til.
Sparifatnaður gamalla manna var stuttbuxur, skálmarnar
náðu lítið ofan fyrir kné, með lítilli klauf utan lærs, þrír
hnappar voru festir annars vegar í klaufina og jafnmargar neslur
á móti. Að ofan náðu buxurnar eins og áður er sagt um nærbux-
urnar. Mjó loka var framan á buxum þessum. I henni voru þrír
hnappar. Vanalega stærstur sá, er í miðið' var. Buxur þessar
voru svartar (sortulitaðar). Að ofanverðu klæddust þessir menn
bol, er svo var nefndur. Líktist hann nokkuð vesti. Þeir voru
tvíhnepptir; þau hornin er upp vissu voru talsvert stór, enginn
kragi var á þeim, en bryddir að ofanverðu og barmarnir með
rauðum bandbryddingum. Þessir bolir náðu ofan fyrir mjaðm-
ir. Beggja vegna eða hliðamegin, var lítil klauf neðan í þá. Yzta
fat þessara manna var blá peisa afar mikil; náði hún vel svo langt
niður sem bolurinn. Hálsmálið og peisubarmarnir voru bryddir
með rauðu bandi. Peisur þessar voru einhnepptar, silfurhnappa
brúkuðu menn í1 2 þeim. A báðum ermum var klauf, sú klauf
sömuleiðis brydd með sams konar bandi og peisubarmarnir.
Þrír hnappar og þrjár neslur voru á hverri þessari klauf. Um
hálsinn brúkuðu þessir menn lérefts- eða silkiklút. A höfðinu
brúkuðu þeir hatta, oftast talsvert upplitaða fyrir aldurs sakir.
A fótum brúkuðu þeir ljósbláa háleista utan yfir sokkunum.
Spariskór karlmanna voru auðkennilegir að því, að þeir voru úr
svörtu sauðskinni og hvítir eltiskinnþvengir í. Svoleiðis lagaða
skó var alsiða, að karlmenn brúkuðu í kirkju. Oft sáust þessir
gömlu menn á kirkjuferðum ganga og ríða á hvítum brókum; er
líklegt, að þeim hafi gengið tvennt til þess, t. d. á vetrum þóttust
1 Breytt úr miðju, eða öfugt.
2 Eða á. Óljóst í hdr.
66