Jón á Bægisá - 01.04.1997, Blaðsíða 30

Soffía Auður Birgisdóttir
Allt í einu heyrði hún reiðilega karlmannsrödd ofan af efri hæðinni.
Hún leit upp og þótti ótrúlegt það sem hún sá. Ungur sléttgreiddur
karlmaður í dökkum jakkafötum rak á undan sér konu, hrakti hana
með reiðilegum skömmum niður stigann. Konan var á háhæluðum
skóm og átti erfitt með að halda jafnvæginu þar sem hún hrökklað-
ist undan hranalegum pústrum unga mannsins þrep af þrepi og
reyndi árangurslaust að veita viðnám. Hún var snyrtilega klædd í
gráu pilsi og dökkbláum aðsniðnum jakka með silkiklút um hálsinn.
Ljóst hárið féll slétt og velgreitt niður með vöngum. Hún gæti verið
nýkomin úr hárgreiðslu. Hún gæti verið klippt úr tískublaði fyrir
dæmigerðar breskar borgarakonur. Hvað var eiginlega um að vera?
Hvað hafði slík kona unnið sér svo til óhelgi á þessum stað að þyrfti
að reka hana út eins og ótíndan misindismann? Ætlaði enginn að
koma konunni til hjálpar?
Svo gagntekin óhug og undrun var hún að nokkur stund leið áður
en hún greindi að karlmannsraddimar voru tvær. Saman við ókvæð-
isflaum unga mannsins rann önnur karlmannsrödd, dýpri, mjög
djúp, allt að því næturdjúp og það var ekki fyrr en hrindingarnar og
fúkyrðin færðust nær að hún áttaði sig á því að þessi djúpa karl-
mannsrödd kom úr konubarkanum og að undir kvenmannsfötunum
leyndist karlmaður. Skyndilega sparn hann af öllu afli við fótum,
kýttist í herðum og náði eldsnöggt að snúa sér við . . .
Minningu sló sem leiftri niður í hugann. Nú slær hann, hugsaði
hún ... nú slær hún. En hún sló ekki. Hún gaf frá sér öskur sem virt-
ist eiga sór upptök innst inni í kviku, gólaði eins og hundelt ómálga
dýr, og fyrir ofan hana í stiganum, þrepi ofar, eins og reistur hani,
gnæfði ungi maðurinn og teygði fram höku, ógnandi og sigurstrang-
legur eins og Nancy í bílglugganum, ýtin í öllum sínum yfirburðum
að rífa úr manni iðrin, hjartað, tunguna (bls. 64-65)
Þessi hluti kallast á við þriðja hluta. Klæðskiptingur, karlmaður í
konufötum, manneskja föst í landamærahliðinu. Að slíkri mann-
eskju er hlegið og sagðar af henni sögur. Á meistaralegan hátt hefur
Svava Jakobsdóttir í þessari smásögu fléttað saman þessi efni sem
við fyrstu sýn virðast kannski ekki svo skyld, en reynast við nánari
athugun samofin í hvívetna: tungumál, sjálfsmynd og kyn.
28
d JSœydá - TÍMARIT ÞÝÐENDA 1*1997