Jón á Bægisá - 01.04.1997, Qupperneq 110

Paul A. Sigurdson
gleði fremur en sársauka. Ég verð við styttuna af
Timothy Eaton milli 9.30 og 10.00 f. h. laugardaginn 5.
apríl. Ég verð með grænan hatt með gulum blómum.
Verið þér svo vænn að segja þegar þér ávarpið mig: „Má
bera saman þig við sumardag?“
Niðurlagið var hrífandi:
„Ég ætla að vera alveg raunsæ. Ég er á engan hátt fögur
kona. Forsjónin var fremur nísk við mig á því sviði er ég
hrædd um. Hlífið mér því við sársaukanum af því að
hitta yður fari svo að yður líki ekki það sem þér sjáið. Þá
get ég horfið á ný til fyrri hátta og gleymt þessu róman-
tíska atviki. Adieu! Það er franska og þýðir verið þér sæl-
ir.
Yðar einlæg,
Doris Emmaline
Es. Ég segi yður ættarnafn mitt þegar við hittumst."
Harry Phail stóð kyrr í miðri svítunni, gæddur meira lífi en nokkru
sinni fyrr að honum fannst. Hann strengdi hátíðlegt heit á laun, sak-
bitinn. Hann vonaði að það rættist.
Laugardagsmorgunninn rann upp. Harry hafði átt þrjár svefnlausar
nætur. Hann át morgunverð líkt og hann væri banhungraður. Þegar
hann hafði eytt heilli klukkustund í að snurfusa sig kom hann loks
út úr svítunni í dökkum sviplausum tvíhnepptum fötum, jafn stífur
og stjarfur ásýndum og maður úr rússneska sendiráðinu. Rétt áður en
örlagastundin rann upp klukkan 9.30 kom hann inn á Eaton-torg og
tók sér stöðu við látúnshandriðið sem hafði hemil á manngrúanum,
að hann hvorki snerti né klöngraðist upp á Timothy Eaton. Einungis
ein mannvera í innkaupaerindum stóð þarna við handriðið auk
hans, akfeit kona með rauðþrútið andlit, sljóeygð og sviplaus. Harry
var feginn að sjá að hatturinn hennar var brúnleitur. Honum varð
ljóst að hann gerði líka kröfur. Hann sneri sér undan og beið.
Skyndilega hrökk hann við. Spölkorn úti í sundinu milli sölubúð-
anna var ungfrú Carson og stefndi beint til hans. Tækist honum ekki
að flytja sig í snatri færi ekki hjá því að hún kæmi auga á hann. Hún
nálgaðist og gekk eins og hún vissi upp á hár hvert hún ætlaði. Hvað
nú ef bréfkonan kæmi. Og hvað nú ef ungfrú Carson sæi hana með
honum. Nei, það mátti ekki gerast! Harry komst óséður yfir að háls-
bindabúðinni. Hann fann gægjugat milli hálsbindanna bak við rekk-
ann á útstillingarborðinu. Gegnum það hafði hann fulla yfirsýn yfir
styttuna og látúnshandriðið. Hann ætlaði að fylgjast með ungfrú
Carson fara hjá.
Ungfrú Carson staldraði við hjá látúnshandriðinu. Hún var í skær-
108
Jfev d id - TÍMARIT ÞÝÐENDA 1*1997