Jón á Bægisá - 01.04.1997, Qupperneq 59

Besta helgi ævinnar
Kent félagi hans hallar sér frammá hitt borðið og lætur sígarettu-
ösku detta yfir stafla af gulum farmseðlum.
Mér er kunnugt um brellur Randýs. „Hún nær niðrað hnjám,“ segi
ég kuldalega og tek upp heyrnartólið.
„Hversvegna þarftu þá að vera í buxum?“
Kent hnussar og drepur varlega í sígarettunni í ferkantaða ösku-
bakkanum sem einhver hnuplaði í tóbaksbúðinni á horninu. Ég fer
að tala við konu á hinum enda símalínunnar, sem langar að senda
svefnsófa til sonar síns - kennara við Snævatn. Randý er búinn að
skella kaffikrúsinni á borðið og sníkja sígarettu af Kent sem kveikir í
henni fyrir hann. Þegar ég losna úr símanum, brosir Randý til mín og
hallar sér að mér. Hann hvíslar svo Kent heyrir ekki til hans: „Vá,
hvílík drottning. Maður gæti haldið þú værir að fela gimsteina krún-
unnar.“ Með einum fingri strýkur hann mér um kinnina. Þannig er
hann. Alltaf tilbúinn að kyssa eða sparka. Og hann heldur manni á
varðbergi. Aldrei að vita hvort kemur fyrst.
Þó Kent hafi ekki heyrt neitt, hlær hann samt. Hann var enn að
hlæja þegar Níkí hringdi í Randý til að spyrja hvort hann gæti kom-
ið með hóstameðal, þegar hann kæmi heim úr vinnunni. Randý vildi
fá að vita til hvers. (Hún gat ekki náð úr sér kvefinu - allt vorið hafði
hún litið út einsog hún væri með alnæmi, og ég var alltaf að segja
henni að fara til læknis.) Randý hlustaði þolinmóður. Hann greip
ekki frammí fyrir henni eitt einasta skipti. Raunamædd augun skoð-
uðu hring á horni pöntunarborðsins. Hann lét hana fara með alla
þuluna um hversvegna hún þyrfti meðalið. Hann er með þráðbein
bráhár. Geislar síðdegissólarinnar skinu innum opnar lagerdyrnar,
þokuðust framhjá hleðslupallinum, innum kámugar rúðurnar á af-
greiðslunni og dreifðu því sem eftir var um ermarnar á gatslitnum
jakka hans. Hann sagði: „Níkí, ef þú getur sannað mér að þú sért í
alvöru veik, og það sé ekki bara útaf þessum sígarettum sem þú reyk-
ir, þá skal ég kaupa eitthvað handa þér. En mundu mig um að hringja
ekki til mín í vinnuna, er það skilið?“ Hann lagði símtólið á og rigs-
aði burt einsog hann væri einhver sjónvarpslögfræðingur sem hefði
gengið rækilega frá forhertum glæpamanni.
Níkí fær aldrei peninga til eigin nota. Randý er lafhræddur um að
hún kynni að fara á bakvið hann. Hann vill hafa fullkomna stjórn á
öllu og lætur hana fá peninga til matarkaupa. Það er allt og sumt. Ef
hún þarf á einhverju öðru að halda, verður hún að sárbæna um það.
Hann slítur henni út með fáránlegum röksemdum sínum. Þessvegna
gefst hún yfirleitt upp áðuren hún leggur til atlögu.
Satt er það, hann kaupir vikulega handa henni lengju af sígarett-
um. Jafnvel þó hún hafi verið að reyna að hætta í óratíma. Hann
snertir aldrei hennar sígarettur. Sníkir bara frá öllum öðrum.
Ég hef áttað mig á, að vandamál Randýs er það, að hann þolir eng-
d Æagtóiá - HVAT? TALA THU ISLENZKU?
57