Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2011, Blaðsíða 143

guðdómnum, en þetta hugtak er komið frá Tillich og notað um það sem
varðar manneskjuna mestu. Haukur Ingi skrifar:
The image that symbolizes the fullness of life is the image of God that is
the ultimate concern of theology: an image that imaginatively allows for
the reality of God and aims to actualize this image within the world... To
encounter God imaginatively is to confront an image of God as Life with
a capital letter: not as life alone, however, because God also represents
something immensively begger than life as we know it.
Það sem skiptir þó líklega meira máli en hin guðfræðilega ættrakning
hugmyndarinnar um God as Life eða lifanda Guð, er að velta því fyrir
sér hvernig slíkar hugmyndir geti haft áhrif á íslenska guðfræðiumræðu á
öndverðri 21. öld. Himnarnir og helvítin sem Haukur Ingi lýsir í verkefni
sínu eru himnar og hel þessa heims. Umhleypingar handanverunnar sem til
umræðu eru í ritgerðinni eiga sér stað í ólíkum víddum ímyndunaraflsins,
í óvitund, í tengslum við annað fólk og náttúru svo og í praxís og táknum
guðdómsins, frekar en í frumspekilegum heimum efsta dags. Guðfræði sem
þessi getur aldrei skilið hinar kristnu dogmur bókstaflegum skilningi, heldur
túlkar þær í ljósi nútíma vísinda, til handanveru þessa heims. Ég tek undir
með Hauki Inga um það að slíkar hugmyndir um guðdóm, manneskjur í
sívirkum tengslum og kirkjuskilningur sem stuðlar að lýðræði og sjálfræði
séu einmitt verkefni kristinnar kirkju á nýrri öld. Það fer vel á að enda
ritdóminn á spámannlegri sýn hans til verkefna kirkjunnar í náinni framtíð
við affrystingu og hreinsun hins gamla og úrelta (bls. 423-4): „The Church
with its rich tradition in this regard, might be able to help us to rid ourselves
of frozen fantasies and cold emotions, cultures and ideologies, both within
ourselves and within society. Healthy religion can melt the frozen streams of
our imagination. “
141