Breiðfirðingur - 01.04.1982, Page 44

42
BREIÐFIRÐINGUR
fötum og látinn þiðna í vatnstunnunni í fjósinu, en það gekk
seint. Stór pottur var settur á eldavélina og fylltur með snjó svo
hægt væri að elda mat. Þennan dag voru ekki tiltök að moka upp
brunninn. Þessi nýársdagur var lengi að líða. Afi spilaði við
okkur systurnar marías, kasínu og svartapétur. Síðar leiddist
kennarinn í spilamennskuna og var þá spilað púkk upp á
fiskkvarnir, sem afi átti í sínum fórum. Þessi skemmtilega
spilamennska setti svip sinn á tilveruna þann dag.
Eggert Briem kennari var mjög prúður maður. Hann var
bjartur yfirlitum, fríður sýnum, með þykkt og mikið hár.
Greiddi það upp. Eggert var Skagfirðingur, frá Álfgeirsvöllum í
Lýtingsstaðahreppi, sonur Olafs Briem alþingismanns og
bónda þar.
Dvöl hans um áramótin í Mávahlíð hefur orðið honum
minnisstæð, því lengi sendi hann foreldrum mínum jólakort
eftir þetta. Seinna þennan vetur fór ég í skóla til hans, einn og
hálfan mánuð. Var hann minn fyrsti kennari. Þetta var veturinn
1931-32. Á annan dag í nýári er komið var á fætur var veðrinu
farið að slota. Orðið fjallabjart. Um hádegi var komið logn, og
birti upp með frosti. Mikill snjór var á jörð. Stórir og miklir
skaflar voru víðsvegar og markaði ekki spor í þá, svo
samanþjappaðir voru þeir. Fyrsta verk föður míns þennan
morgun var að ráðast í að moka upp brunninn. Það var bæði
erfitt og illt verk. Þegar því var lokið voru tíu tröppur niður, en
þá rann vatnið. Blessaður lækurinn, sem aldrei þraut vatn í,
hvorki í frostum né þurrkum. Þröngt var niðri í brunnhúsinu,
varla hægt að koma fyrir vatnsfötu. Eg man þegar pabbi kom
með fyrstu föturnar inn í eldhús, og fékk mömmu, sem óðara
setti vatn í ketilinn og fór að hita kaffi. Lilja amma var að búa sig
til fjósverkanna. „Bíddu eftir kaffinu Lilja mín“, sagði mamma.
„Það er alveg að sjóða á katlinum“. „Kýrnar eru mikið þyrstari
en ég“, svaraði amma og skundaði með fötur sínar í brunninn.