Breiðfirðingur - 01.04.1982, Síða 62

60 BREIÐFIRÐINGUR
sjálfsögðu geymd matvara. Þar voru einnig sýrutunnur að
nokkru grafnar niður í gólflð.
Öll voru þessi hús með timburgöflum, er snéru fram áhlaðið.
Við hliðina á þessum byggingum voru tvær skemmur og
sérstakur smiðjukofi. I stærri skemmunni var geymt saltkjöt,
harðfiskur, amboð o.þ.h. Öll voru bæjarhúsin og skemmurnar í
beinni línu. A hólnum fyrir framan bæjarhúsin stóð fjósið. Það
var allt úr torfí, tvístætt, þ.e.a.s. fjórir básar hvoru megin.
Flórinn var hellulagður og mjög vont að moka hann. Hlaða var
ekki áföst við fjósið, heldur fyrir ofan skemmurnar. Það varð því
að láta í meisa fyrir kýrnar og bera niður í fjósið. Var það oft
erfitt verk í illviðrum.
Fjárhúsin voru á þremur stöðum í túninu. Ærhús voru þar
sem fjárhús eru nú. Sauðhús voru á hólnum þar fyrir vestan og
lambhús upp undir svokölluðum Húsakletti. Sérstakt hesthús
var einnig í túninu, líklega á tveimur stöðum. Það getur virst
mjög óhagkvæmt að hafa skepnuhúsin á svona mörgum stöðum.
En með þessu móti var auðveldara að dreifa áburðinum víðs
vegar um túnið. Vinnan við skepnuhirðinguna var aukaatriðið.
Ýmsir góðir siðir og reglur voru í heiðri hafðar á æskuheimili
mínu á Kýrunnarstöðum. Húslestrar voru alltaf lesnir um
hádegisbilið á sunnudögum og öðrum helgidögum. Aðra daga
voru alltaf kvöldlestrar frá veturnóttum til sumarmála. Ekki
þótti mér spennandi að verða að sitja undir þessum lestrum,
enda voru þeir oft langir og sálmar sungnir með. Fóstra mín var
venjulega forsöngvarinn. Kirkjuferðir voru tíðar. Þá var samt
venja að lesa húslestra heima kl. 10 að morgni, áður en haldið var
til kirkjunnar.
Þuríður var afar stjórnsöm og vildi hafa allt í föstum skorðum.
Hún réði líka miklu, m.a. skipti hún verkum innanbæjar milli
heimilisfólksins. Eg man sérstaklega eftir tveimur vinnukonum,
Valgerði og Jónu Bæringsdóttur. Þær voru hvor sína vikuna í