Tímarit Máls og menningar - 01.11.2009, Side 39

Ú r d a g b ó k u m M a t t h í a s a r 19 9 9 – 2 0 0 0
TMM 2009 · 4 39
af að hitta ættingja mína í föðurætt. Það er góður hópur sem ég hitti
sjaldan, en ég nýt þess því betur sem ég sé þennan hóp sjaldnar. Temma
á fjórar dætur, sú elzta Úlla flutti minningarorð um ömmu sína á ensku.
Hún komst við og það snart alla. Yndislegur dagur, hlýr og bjartur,
lognkyrr. Bíð svo eftir þriðja stórskjálftanum sem allir eiga von á. Eng-
inn veit hvenær hann ríður yfir né hvaðan hans er að vænta.
Vonum hið bezta …
2. júlí 2000, sunnudagur
Enn einn sólardagurinn runninn upp, hlýr, heiðskír og fagur. Sáum í
gærkvöldi eitthvert fegursta sólsetur sem augu mín hafa litið, hvítgult
eins og hugmynd okkar um Paradísó. Góður göngutúr í gær, í dag stefni
ég á að ganga frá Elliðavatni niður í bæ. Alltaf með Elliðaárnar á hægri
hönd. Í gær hitti ég lóu sem gerði sig æði heimakomna. Flýgur nú í huga
mínum þar sem ég heyri dirrindí og nið af vatni. Þar er einnig stelkur
sem ég hitti í gær og var svo glaðklakkalegur að engu var líkt. Endaði sem
framhald af staur við ána þar sem hann stóð og kallaðist á við þögnina.
Nú er klukkan ellefu að morgni. Kristnihátíð hafin á Þingvöllum í
blíðskaparveðri og fuglarnir á Alþingi viðra sig í sólinni. Aristóteles
talar um að við förum í göngutúra til að halda heilsunni við. Hann var
sífelldlega að tala um allt milli himins og jarðar. Mikið af þessu tali
sjálfsagðir hlutir. Hugur hans var heillaður af náttúrunni, það skil ég
bezt. Físik merkir einungis náttúra og metafísik það sem kemur á eftir
náttúrunni; svo einföld er nú þessi háspeki. En ég er á leið í göngu, ég
ætla að hitta vini mína upp við ána, fiðrildin sem flögra við sóleyjarnar
og fíflana og laxinn sem skríður upp eftir vatninu án þess láta sjá sig.
Kannski sé ég hann stökkva í dag, það væri gaman. En ég veit af honum,
það er ennþá skemmtilegra. Það sem hugann grunar er oft mikilvægara,
ég tala ekki um skemmtilegra, en það sem hugurinn sér. Þess vegna er
guð bæði mikilvægari og jafnvel skemmtilegri en allt annað. Aristóteles
sagði hann væri grunur mannsins um það mögulega. Hann er aðal-
persónan í leikhúsi möguleikans. Við sitjum í salnum og bíðum eftir að
hann birtist á sviðinu. En ég upplifi hann þarna við Elliðaárnar. Þess
vegna sæki ég þangað, ekki sízt í veðri eins og nú, þegar himinninn er
eins blár og þrá mín til náttúrunnar; eða eins gulur og sakleysið í vænt-
ingum syndarans …
29. júlí 2000, laugardagur
Ort í sumarblíðunni við Elliðaár. Ég heyri fótatak haustsins, það er ekki
langt undan; þrátt fyrir allt.
TMM_4_2009.indd 39 11/5/09 10:12:59 AM