Tímarit Máls og menningar - 01.11.2009, Page 44

M a t t h í a s J o h a n n e s s e n
44 TMM 2009 · 4
yrði landið opnað upp á gátt og lögreglu- og tollayfirvöld gætu með engu
móti varið aðsókn útlendinga, þ.á m. atvinnuleysingja, svo að ekki væri
talað um fíkniefni. Mér skilst yfirvöld telji sig upplýsa um eitt prósent af
fíkniefnasmyglinu í landinu. Það er svo mikið flutt í gámum sem enginn
getur fylgzt með, enda eru margir þeirra á vegum fyrirtækja. Það mundi
kosta hundruð milljóna eða milljarða, ef unnt ætti að vera að fylgjast
með öllu smyglinu. Bandaríkjamenn eru víst löngu búnir að gefast upp.
Haraldur sonur minn segir að lögregluyfirvöld erlendis sem hann tali
við telji þessa varnarbaráttu okkar nánast vonlausa.
En Halldór Ásgrímsson ber höfðinu við steininn, þetta er víst allt svo
ágætt að hans mati og ef einhver talar um vá verður hann vitlaus og telur
vegið sé að Schengen-stefnu stjórnvalda. Þetta er allt ótrúlegt. Kannski
sitjum við hér uppi einn góðan veðurdag með Schengen-land sem við
getum ekki varið fyrir erlendri ásókn og fíkniefnaspillingu. Sem sagt,
ráðum ekkert við.
Ég spurði Harald son minn um þetta. Hann er hugsi, en vill lítið segja.
Held hann telji að varnarbaráttan verði okkur erfiðari en svo að við
getum sinnt henni til fulls.
Erlent fjármagn í sjávarútvegi og fíkniefnasmygl og útlendingainnrás í
þetta litla land veldur mér áhyggjum. En við verðum að fylgjast með
samtímanum. Verðum víst að brjóta odd af oflæti okkar og hanga ekki
í gömlum forpokuðum tíma. Verðum víst að taka þátt í alþjóðamark-
aðnum.
En lifum við hann af?
Við höfum að vísu sjálfir, Íslendingar, hönd í bagga með erlendri fjár-
festingu í sjávarútvegi, þurfum ekki að stjórnast af Brussel, ef við göng-
um ekki í Evrópusambandið. En hvað gerir löggjafarvaldið? Ætli unnt
sé að treysta því fyrir æ nauðsynlegri árverkni. Ég efast um það af vondri
reynslu. Og við erum fastir í Schengen-ævintýrinu. Kannski eflir þetta
allt tengsl okkar við útlönd og sjálfsöryggi, en það er þó óvíst. Það er
mikið í húfi, nú er nauðsynlegast af öllu að skessurnar missi ekki fjör-
eggið.
Við Davíð vorum sammála um að rónarnir hefðu komið óorði á brenni-
vínið. Hann sagðist hafa minnt á það í ræðu ekki alls fyrir löngu; hann
hafi talað um hvernig mammonsdýrkendur hefðu fært sér markaðinn í
nyt. Hann sagðist vera óhress vegna þessarar þróunar.
Ég sagði að þetta gæti orðið okkur til þroska.
Hann spurði hvernig þá?
TMM_4_2009.indd 44 11/5/09 10:12:59 AM