Tímarit Máls og menningar - 01.02.2016, Blaðsíða 79

J a x l
TMM 2016 · 1 79
að hann hafi sagt þennan brandara áður. Hann fylgir henni að stólnum og
hún leggst út af. Konan úr afgreiðslunni kemur með bakka, réttir henni glas
með pillum, síðan vatn að drekka.
„Þetta er kæruleysispilla, leggstu nú bara út af væna mín og slakaðu á.“
Unnur hlýðir. Hún horfir upp í ljósið fyrir ofan sig og það minnir hana á
lest.
***
Þegar hún var búin að vera úti í fimm vikur upp á dag varð hún fyrir
árásinni. Þetta var samt ekki beinlínis árás á hana persónulega. Í fjölmiðlum
var talað um árás á borgina, á vestræna menningu og gildismat. Unnur fann
sig ekki í þessum orðum. Samt var hún eitt af fórnarlömbunum, svo mikið
vissi hún.
Þær höfðu verið kallaðar til vinnu daginn áður, hún og Björg, vaktin
byrjaði rólega en svo kom skipun að ofan um að það ætti að opna kampavínið.
Fólkið í eldhúsinu var undarlega snortið af þessum fréttum, margir gáfu frá
sér niðurbæld fagnaðaróp og sumir föðmuðust. Þegar fyrsti umgangurinn
af kampavíninu var kominn út úr eldhúsinu var Unni rétt glas, síðan voru
opnaðar flöskur og allt staffið fékk í glas, svo var skálað. London hafði verið
valin til að halda Ólympíuleikana 2012. Eftir þetta var allt brjálað, matur
og vín streymdi út úr eldhúsinu. Það var stemning í loftinu og þegar leið á
vaktina var starfsfólkið farið að taka glös og snittur af bökkunum og gerði
enga tilraun til að fela það. Unnur og Björg fylgdu fordæmi hinna, tóku sér
stöðu í einu horni í eldhússins, hölluðu sér upp að innréttingunni, kjöftuðu
og hlógu. Þjónarnir voru búnir að hneppa frá sér skyrtunum og bretta upp
ermarnar, það kom í ljós að sumir þeirra voru húðflúraðir frá úlnlið og upp
að öxl. Að lokum barði einn þeirra í glas og stakk upp á því að þau færu á
pöbb í nágrenninu, þar spilaði hljómsveit sem kunningi hans væri í. Þau
tíndust út, gengu fylktu liði gegnum port bak við húsið. Margir þjónanna
voru myndarlegir, þetta voru töff náungar með afslappaða nærveru. Þjónn-
inn sem hafði slegið í glasið kom hlaupandi á eftir Unni, hann rétti henni
bjór í gleri og lagði höndina yfir öxlina á henni. Unnur hallaði sér upp að
honum. Það var enn þá sólskin.
Morguninn eftir stóð Unnur við brautarpall á Liverpoolstreet, hún hafði
fengið SMS frá Björgu: „Ertu komin heim? Hvernig fór :-)“ Hún starði á
skjáinn á símanum sínum og fór í gegnum kvöldið í huganum; komuna á
barinn, skotin, dansinn, bragðið af framandi tungu í munninum, faðmlög
í leigubíl, dýna á gólfi, samfarir, tattúveraður handleggur á hvítu laki þegar
hún vaknaði.
Lest staðnæmdist á sporinu, fólk fór inn og út. Unnur flæktist undan
mann fjöldanum í átt að munna lestarganganna. Lestin ók fram hjá. Klukkan
var langt gengin í níu og hún var ekki enn þá komin heim. Þetta var í fyrsta