Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1969, Blaðsíða 75

TILRAUNIR MEÐ MJOLKURKÝR 73
og ráfaði fram og aítur með túngirðing-
unni að utan, en leit ekki við jörð.
Daginn eítir, hinn 14. júní, fékk kýrin
jirisvar sinnum krampaköst, svo að vitað
væri, og lýstu þau sér á sama hátt og áður.
Þann dag var líkamshiti kýrinnar rnældnr
klukkan 19:30, og var liann þá 39.0° C.
Hinn 15. júní sást kýrin fá krampaköst
kl. 4:50 og kl. 11:30. Eftir fyrra kastið slef-
aði hún mjög mikið, og lak blóð úr kjaft-
inum á henni. Hjartsláttur kýrinnar var
mældur tveimur mínútum eftir fyrra kast-
ið og var þá 10 slög á 10 sekúndum, en 15
slög á 10 sekúndum 15 mínútum eltir kast-
ið. Kýrin var mjög taugaóstyrk og þoldi
illa skyndilegan hávaða. Snöggur hávaði
virtist stundum valda krampaköstum.
Þennan dag stóð kýrin inni í fjósi, en
leit ekki við fóðri. Kýrin var með æðis-
glampa í augunum, heit á eyrunum og úfin
í hárafari. Saurinn var þurr og harður
þennan dag, en þvaglát eðlilegt. Um nótt-
ina var kýrin mjög óróleg, en fékk ekki
krampa, svo að vitað væri.
Hinn 16. júní var kýrin látin út fyrir
tún, og fór hún þá í haug af vothevsrekj-
um, sem fleygt hafði verið í útigangshross
um veturinn, og át hún úr haugnum að
því er virtist með beztu lyst. Var þetta hið
fyrsta, sem kýrin át í þrjá sólarhringa.
Hinn 17. júní var kýrin hressari að sjá,
en mjög eirðarlaus og rásaði fram og aftur
með túngirðingunni að utan. Daginn eftir
var hún enn eirðarlaus, og næsta dag, 19.
júní, var komið að henni, þar sem hún
hafði skriðið undir vörubíl og fest sig. Við
þetta fleiðraðist hún mikið á hryggnum.
Næstu daga smábráði af kúnni, og 22.
júní var hún farin að híta eðlilega. Hún
át fóðursalt af græðgi þann dag. Kýrin
lækkaði í nyt úr 11.4 kg hinn 9. júní í
3.8 kg 16. júní. Hinn 23. júní var hún í
5.8 kg nyt og 30. júní í 9.0 kg nyt. Eftir
það var ekki unnt að sjá annað en hún
gæfi þá nyt, sem við hefði mátt búast, ef
hún hefði ekki veikzt.
Hinn 24. júní, seinni hluta dags, fannst
ein kýrin í flokki B I (Ósk) í úthaganum,
þar sem hún lá á hliðinni, máttlaus og
ósjálfbjarga. Var hún mjög köld um allan
skrokkinn og uppþembd. Teygði hún frá
sér fæturna, og fóru einstaka krampakipp-
ir um hana. Kýrin var látin ropa, þar sem
lnin fannst, með því að toga út úr henni
tunguna og ýta á kviðarholið um leið. Dró
þá þegar mikið úr þembunni. Kýrin var
flutt heim á vagni og komið þannig fyrir
í ljósi, að hún gæti ekki oltið á hliðina.
Um miðnættið var hún aftur orðin mjög
uppþembd og var þá enn látin ropa. Um
nóttina dró mjög af henni, og drapst hún
snemma um morguninn liinn 25. júní. —
Ekkert bar á krampa hjá kúnni, eftir að
lnin kom heim í fjós. Við krufningu kom
í ljós, að mikið af gori hafði farið í lung-
un á henni.
Morguninn 25. júní, þegar verið var að
binda kýrnar fyrir morgunmjaltir, var eiti
kýrin í flokki AI (Blíða) óstyrk. Hún lagð-
ist, þegar búið var að mjólka hana, og gat
ekki risið á fætur, þegar átti að reka kýrn-
ar út. Var hún þá máttlaus í afturfótunum.
Nokkru seinna um morguninn stóð hún þó
upp og gat skjögrað aftur af básnum, en
datt niður í flórinn og gat ekki risið upp
aftur. Var hún skorðuð þar þannig, að hún
gat ekki lagzt á hliðina. Engin sérstök
sjúkdómseinkenni sáust á henni þá um
morguninn önnur en máttleysi í fótunum.
Máttleysið ágerðist, er á daginn leið, og
bar þá meira á vanlíðan, og andardráttur
þyngdist. Kýrin var þó með fullri rænu og
fylgdist vel með öllu, sem gerðist í kring-
um hana.
Morguninn eftir, 26. júní, var kýrin orð-
in mjög máttfarin og vildi leggjast á hlið-
ina. Teygði hún frá sér fæturna og haus-
inn. Ekki bar neitt á krampa. Hún gat þó
enn lyft höfði og horft í kringum sig.
Seinna um daginn leið henni mjög illa.
Var hún þá köld unt eyrun, farin að þemb-
ast upp og andardráttur orðinn þungur.