Náttúrufræðingurinn

Volume

Náttúrufræðingurinn - 2020, Page 13

Náttúrufræðingurinn - 2020, Page 13
Tímarit Hins íslenska náttúrufræðifélags 13 einhverja ófegurstu brú sem um getur. Árið 2002 lögðu þingmennirnir Mörður Árnason og Karl V. Matthíasson fram þingsályktunartillögu um endurheimt Drekkingarhyls í Almannagjá og vildu láta kanna hvernig hylurinn gæti endur- heimt sinn forna svip.29 Tillagan hlaut ekki samþykki alþingis þótt í raun væri ekki gert ráð fyrir öðru en könnun á því sem gera þyrfti til að hylurinn fengi sitt gamla útlit og hvað það kostaði. Baldur Þór Þorvaldsson, fyrrverandi starfs- maður Vegagerðarinnar og brúarsögu- sérfræðingur, kannaði þetta mál hins vegar á eigin spýtur.30 Hann telur lýs- ingu Björns Th. mjög orðum aukna og að fullyrðing hans um að berghaftið hafi verið sprengt og lækkað hafi ekki við rök að styðjast. Hins vegar er hann sam- mála því að brúin sé ekkert augnayndi og eigi að hverfa í núverandi mynd en léttbyggðari brú og aðkeyrsla að koma í staðinn. Jafnframt eigi að hreinsa burt grjót og fyllingarefni úr hylnum og færa hann þannig í því sem næst upprunalegt horf. Þessar tillögur virðast bæði þarfar og góðar. Því má bæta við að Þingvellir komust á heimsminjaskrá UNESCO árið 2004. Sérfræðinganefnd stofn- unarinnar setti raunar nokkur skilyrði og benti á atriði sem unnið skyldi að. Meðal þeirra var að létt brú skyldi koma á Drekkingarhyl í stað núverandi brúar. Þessu hefur ekki verið sinnt sem skyldi. VIRKJUN ÖXARÁR Jón Guðmundsson, bóndi á Brúsa- stöðum, keypti Hótel Valhöll árið 1919. Þá stóð hótelið austan Öxarár á svoköll- uðum Köstulum. Þar kom hann upp raflýsingu árið 1927 og framleiddi raf- magnið með dísilvél til að byrja með.31,32 Árið 1929 var gamla hótelbyggingin tekin niður og endurbyggð vestan Öxarár þar sem hótelið stóð síðan allt til þess að það brann sumarið 2009. Á sama tíma og þessar framkvæmdir stóðu yfir íhugaði Jón að virkja Öxará enda var þá verið að reisa litlar vatnsaflsvirkjanir víða um land. Í umræðum um friðun Þingvalla á alþingi 1928 kemur fram að þá hafði Jón farið fram á leyfi til virkj- unar.33 Ljóst er af umræðunum að þing- mönnum leist ekki á virkjun við Öxarár- foss og töldu að hún myndi spilla helgi staðarins og fegurð. Friðun Þingvalla var síðan samþykkt samhliða stofnun Þjóðgarðsins. Ekki er ljóst hvort Jón á Brúsastöðum hafði virkjun við Öxarár- foss einhvern tíma í huga. Þegar hann hóf virkjunarframkvæmdir 1932 var það í hans eigin landi, ofan við Brúsastaði þar sem Öxará fellur í flúðum og strengjum niður á jafnlendið.34 Þarna byggði hann inntaksstíflu, lagði aðfærslupípur, reisti stöðvarhús, kom upp raflínu og brúaði meira að segja ána gegnt stöðvarhúsinu (6. mynd). Virkjuð fallhæð var 13 m og lengd pípu um 180 m. Rafallinn var 37 kw rakstraumsrafall frá ASEA í Svíþjóð en vatnshjólið var smíðað í Landssmiðj- unni. Ekki hafa fundist nein mæligögn um rennsli árinnar frá þessum tíma en vafalítið hafa menn þó reynt að meta það þegar lagt var á ráðin um vélar og búnað. Þetta var rennslisvirkjun án miðlunar og hafði lítil sem engin áhrif á rennsli Öxarár. Rafmagnið var leitt til Brúsastaða, Hótel Valhallar og í Þing- vallabæinn. Nokkru síðar bættust sum- arbústaðir í grenndinni við og einnig lét Jón lýsa upp Þingvallakirkju og fékk hún rafmagnið endurgjaldslaust. Raf- línan til Þingvalla var 2,6 km að lengd. Þetta var mikil framkvæmd og dýr fyrir einstakling, kostaði 25.000 kr. á verðlagi ársins 1932. Margt var því af nokkrum vanefnum gert og reksturinn gekk brö- sótt til að byrja með. Línan gat ekki flutt nema takmarkaða orku og spennufall var oft óhóflegt vegna þess hve grönn línan var. Auk þess urðu ýmsar truflanir við stífluna af völdum framburðar og kraps í ánni. Jón vann því stöðugt að endur- bótum og hafði stækkun í huga. Árið 1942 endurnýjaði hann stífluinntakið og lét setja gildari víra í línuna og varð það til mikilla bóta. Með vaxandi umsvifum á Þingvöllum dugði þetta rafmagn ekki og fyrir lýðveldishátíðina 1944 var sett dísilrafstöð við Valhöll og notuð sam- hliða vatnsaflsstöðinni á sumrin fram til 1946. Þá var rekstri virkjunarinnar hætt en rafmagnið alfarið framleitt með olíu á vegum hlutafélags sem ann- aðist rekstur Valhallar frá 1944 til 1964 þegar Þingvellir fengu loks rafmagn 6. mynd. Rústir Öxarárvirkjunar sem Jón Guð- mundsson, bóndi á Brúsastöðum byggði árið 1932. – The ruins of the small power station in Öxará river built by the farmer at Brúsastaðir in the year 1932. Ljósm./Photo: Árni Hjartarson.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140

x

Náttúrufræðingurinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.