Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2013, Síða 7

Oll él birtir upp um síðir
Eftir langan og umhleypingasaman vetur er sumarið loksins komið en segja má
að vorið langþráða hafi þetta árið farið fram hjá okkur sem byggjum norður
og austurhluta landsins. Um aldir hefur þjóðin barist fyrir tilveru sinni í þessu
gjöfula en harðbýla landi þar sem alltaf má vænta harðinda, erfíðs árferðis og
eldsumbrota. Hér hefur hún þraukað öld fram af öld, kynslóð eftir kynslóð og
barðist fyrir tilveru sinni af þrautseigju og þolinmæði.
Svo kom öldin 20. sem færði okkur nýja tíma tækni og framfarir sem gerðu
okkur baráttuna auðveldari þegar takast þurfti á við óblíð náttúruöflin sem svo
sannarlega létu til sín taka á öldinni.
Nú þegar áratugur er liðin 21. aldar hefur stundum hvarflað að mér að við séum
að verða heimtufrek og værukær þjóð sem ætlast til að fá sem flest upp í hend-
umar og það án þess að leggja mjög hart að sér. Þama er ég líklega full dómhörð
enda alin upp við þá lífsskoðun að vinnusemi sé æðst dyggða.
Því má svo við bæta að á æskuheimili mínu heyrðust oft málshættimir: 5rÞo/m-
mœði þrautir vinnur allarþ „öll él styttir upp um síðir“ og „enginn verður óbar-
inn biskup“. Lífsviðhorf sem Islendingar hafa tileinkað sér um aldir og lifa enn
djúpt í þjóðarsálinni. Það marka ég af þeirri miklu stillingu og æðruleysi sem
íbúar sunnan jökla sýndu þegar Eyjaíjallajökull minnti á sig með eftirminni-
legum hætti. Sama hefur verið upp á teningnum hjá bændum og búaliði á Norður-
og Norðausturlandi sem glímt hafa við langan snjóþungan vetur og í kjölfarið
vatnavexti og erfiðleika þeim samfara. I viðtölum við þetta fólk, sem ýmist hefur
staðið í sauðburði í öskufalli þar sem menn sáu varla handa sinna skil eða verið
með fleiri hundruð fjár á húsi og ekki séð fram á að sjóa leysti í bráð, hef ég
aldrei heyrt uppgjöf, heldur aðeins að þetta gangi yfir.
Þá er gott að upplifa samhjálpina sem ríkir í okkar stóra strjálbýla landi þegar
náttúruöflin leika okkur grátt eða eitthvað bjátar á. Fyrir okkar fámennu þjóð
skiptir hún öllu máli.
Skrifað ó.júní 2013,
Arndís Þorvaldsdóttir.
5