Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2013, Side 19

Séra Friðrik Friðriksson á Austurlandi og samskipti hans við Borgilrðinga
fylgja honum svo á hestum yfír Kækjuskörð
og Sigurður raunar alla Borgaríjarðarferðina.
Sóknarprestur Borgfírðinga, séra Einar
Þórðarson m.a. kunnur búnaðarfrömuður,
bjó þá úti á Bakka. Hann var þá á Alþingi
en prestsfrúin, Ingunn Loftsdóttir, tók Frið-
riki vel og leyfði honum afnot af kirkjunni á
Bakkagerði sem reist hafði verið fjórum árum
áður. Hann hafði svo samband við Norðmenn-
ina og Færeyinga sem þama höfðu útræði
og tilkynnti um guðsþjónustu. Ovenjulegur
fjöldi Norðmanna var þarna því að þetta
sumar, sem á Borgarfirði gengur undir nafn-
inu „Norðmannasumarið mikla“, hafði Þor-
steinn Jónsson, kallaður Þorsteinn borgari,
ráðið til sín 76 Norðmenn með báta sína til
róðra á Borgarfirði.9
En gefum Friðriki aftur orðið:
Kirkjan var troðfull, og urðu þeir Islendingar,
sem við voru staddir, hrifnir af þátttöku þeirri,
sem átti sjer stað hjá útlendingunum. Þeir
höfðu allir sálmabækur og sungu, nær hver
maður, og allir svöruðu prestinum og beygðu
höfuð sín í lotningu, þegar beðið var. - Norð-
mennimir báðu mig að dvelja á Borgarfirði
næsta dag, og halda samkomu á mánudags-
kvöldið, og varð jeg við því, enda þótt jeg
hefði ætlað til baka þann dag....
Mánudaginn var hið besta sjóveður og
reru allir. Komu allir bátar inn aftur um
kvöldið hlaðnir; hafði í heilan mánuð verið
nær fiskilaust. í kringum kl. 8 kom jeg niður
að víkinni, þar sem þeir lentu. Þar lágu margir
Lófótensbátar með siglutrjen uppi, og þar
að auki margir færeyskir og íslenskir bátar.
Víkin var þröng, svo að hún varla gat rúmað
alla þá bátamergð. Fiskurinn lá í dyngjum
uppi á flötum klettunum, og fjöldi kvenna og
9 F.F. Slarfsárin I.,b\s.261-212. Saga Borgarfarðar eystra, 1995,
bls. 99.
Séra Einar Þórðarson á Desjarmýri. Eigandi myndar:
Ljósmyndasafn Austurlands.
unglinga vom að gera að. Sólin skein glatt
og gleði og ánægja var yfir öllum. Það var
svo fagurt þama, að mig langaði til að eiga
ljósmyndavjel, svo að jeg gæti tekið mynd
af þessu með mjer. Nokkrir af Norðmönn-
unum komu til mín, þar sem jeg stóð, frá mjer
numinn af hrifningu, og fóm að afsaka, að það
væri varla hægt að halda samkomu. Jeg benti
út yfír mannmergðina og fiskidyngjumar og
sagði: „Jeg held að þetta sje betri prjedikun
en jeg get haldið“. - Sumir sögðu við mig,
að Guð hefði með þessum landburði verið að
uppfylla bænir vorar í kirkjunni daginn áður.
- Jeg hef sjaldan lifað meiri hrifningarstund.10
Hér er skilið við frásögn séra Friðriks sem
reið til Loðmundarfjarðar daginn eftir og gisti
í Stakkahlíð á leið sinni til Seyðisfjarðar.
10 F.F. Starfsárin /., bls. 272-274.
17